چرا تنهایی بازی کردن بچه ها مهم است؟ - کنفرانس هکا

به علاوه، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برنامه ریزی بیش از حد برای بچه ها - برعکس تنهایی بازی کردن بچه ها - می تواند فشار زیادی روی آن ها وارد کند و مزایای بازی را سلب کند. حتی می تواند به سلامت و شادی بچه ها آسیب برساند.

چند علت مهم برای اهمیت تنهایی بازی کردن بچه ها

دلایل زیادی در اهمیت تنهایی بازی کردن بچه ها از سوی کارشناسان ذکر می گردد که بعضی از مهم ترین هایش را اینجا مرور می کنیم:

خود سرگرمی را آموزش می دهد

بچه هایی که خودشان بازی می نمایند، یاد می گیرند که خودشان را سرگرم نمایند. آن ها برای شادی و سرگرمی خود روی دیگران حساب نمی نمایند. همانطور که بچه ها شما رشد می نمایند، می فهمند که همواره در هر لحظه بیداری کسی را در کنار خود نخواهند داشت. آن ها افراد با اعتماد به نفس و رضایت بیشتری خواهند بود.

تنهایی بازی کردن بچه ها تخیل را تقویت می نماید

ممکن است این حس را نموده باشید فرزندتان سرشار از تخیل است. در چنین شرایطی است که تنهایی بازی کردن بچه ها برای شکفته شدن بیشتر تخیل آن ها بسیار یاری نماینده است. آن ها یاد می گیرند روی پای خود بایستند و خلاقیت آن ها خواهد درخشید.

تنهایی بازی کردن بچه ها استقلال اجتماعی را توسعه می دهد

تنهایی بازی کردن بچه ها باعث ایجاد حس قوی استقلال در بچه ها می گردد. آن ها مجبور نیستند همواره در کنار فرد یا گروهی از افراد باشند. این استقلال اجتماعی به آن ها یاری می نماید در هر شرایطی احساس راحتی نمایند. تنهایی بازی کردن بچه ها بچه ها شما را تشویق نمی نماید که از دیگران دوری نمایند؛ بلکه آن ها را برای برای شرایطی آماده می نماید که به هر علتی باید تنها باشند. شما نمی توانید یک والد تمام وقت باشید و تشویق کودک به وقت گذراندن در تنهایی به شما زمان تنفس خواهد داد.

تنهایی بازی کردن بچه ها باعث تقویت آرامش کودک می گردد

در حالی که بازی بیرون از خانه به بچه ها انرژی داده و آموزشی برای تعامل اجتماعی است، بازی به تنهایی باعث ایجاد حس آرامش در بچه ها شما می گردد. تنهایی بازی کردن بچه ها باعث می گردد که بسیاری از بچه ها وقت خود را صرف بازی مسالمت آمیز با اسباب بازی های خود می نمایند.

تنهایی بازی کردن بچه ها خود تسکینی را به آن ها یاد می دهد

بچه ها می خواهند بدانند وقتی به ما احتیاج دارند ما در کنارشان هستیم، اما یاد گرفتن اینکه چگونه خودشان بازی نمایند به آن ها می آموزد که خودشان را آرام نمایند. آن ها همواره روی شما حساب می نمایند، اما بعلاوه یاد می گیرند که چگونه برای حل مسائل به درون خود نگاه نمایند. تنهایی بازی کردن بچه ها باعث می گردد بچه ها شما آغاز به درک بهتر احساسات خود نمایند و می توانند این احساسات را به شما نیز منتقل نمایند.

رابطه تنهایی بازی کردن و ایجاد حس امنیت

هر قدر هم که دوست دارید، نمی توانید 24 ساعته با بچه ها خود ارتباط برقرار کنید. شما باید کارهای خانه را انجام دهید و به امور روزمره رسیدگی کنید. وقتی بچه های شما می دانند چگونه خودشان بازی نمایند، آنقدر به شما متکی نیستند تا مدیر سرگرمی شان باشید. آن ها بعلاوه متوجه می شوند که شما با بازی نکردن با آن ها آن ها را نادیده نمی گیرید.

تنهایی بازی کردن بچه ها بچه ها را برای مدرسه آماده می نماید

برای بچه ها پیش دبستانی، شما احتمالاً هم بازی شماره یکی هستید که بچه ها تان تا به امروز می شناسند. اما وقتی کمی عقب می کشید آن ها یاد می گیرند که چگونه خودشان بازی نمایند،می فهمند که از نظر فیزیکی همواره قرار نیست کنارشان باشید. تنهایی بازی کردن بچه ها را برای مدرسه آماده می نماید زیرا نمی توانید. آن ها احساس نمی نمایند که رها شده اند، زیرا در تنهایی بازی می نمایند. آن ها بعلاوه ممکن است بدون شما احساس راحتی بیشتری داشته باشند و یک ماجراجویی تازه را تجربه نمایند.

تنهایی بازی کردن بچه ها به شما امکان فراغت می دهد

یکی دیگر از مزایای آموزش تنهایی بازی کردن بچه ها، فرصتی برای فراغت و خلوت کردن خود شماست. البته این هدف اولیه شما از تنهایی بازی کردن بچه ها نیست، اما یک علت فرعی ولی مهم است. بچه هاتان می توانند ببینند که شما از انجام کارهایی که به تنهایی دوست دارید لذت می برید و برای شاد بودن صرفا احتیاجی به توجه دیگران ندارید.

چگونه کودک خود را به بازی مستقل تشویق کنیم؟

بعضی از بچه ها بازی مستقل را می پذیرند و وقتی اعلام می کنید که باید به تنهایی بازی نمایند، زیاد دعوا نمی نمایند. اما بچه های دیگر در برابر این ایده مقاومت می نمایند و به تشویق بیشتری احتیاج دارند. در اینجا چند راه وجود دارد که می توانید کودک خود را به بازی کردن به تنهایی تشویق کنید.

زمینه را برای تنهایی بازی کردن بچه ها آماده کنید: قبل از تشویق فرزندتان به بازی به تنهایی، مطمئن شوید که چند گزینه برای او دارید. به عنوان مثال، می توانید یک پارک بازی خانگی یا قصری از متکا برای او آماده کند. نکته کلیدی این است که شما با بعضی از گزینه ها به تنهایی بازی کردن بچه ها یاری کنید و سپس به آن ها اجازه دهید بقیه کارها را به تنهایی انجام دهند.

از بیرون رفتن آن ها از اتاق خودداری کنید: بچه ها می خواهند در کنار افرادی باشند که دوستشان دارند، بنابراین به آن ها نگویید که برو بازی کن.به جای آن، اجازه دهید در نزدیکی شما اما به تنهایی بازی نمایند. فرستادن آن ها به اتاق دیگری برای بازی بیشتر شبیه یک مجازات است تا فرصتی برای سرگرمی.

یک الگوی خوب برای تنهایی بازی کردن بچه ها باشید: اگر می خواهید فرزندتان یاد بگیرد که چگونه مستقل بازی کند، اجازه دهید شما را نیز در حال اجرا کارها به تنهایی ببیند. چه برای مطالعه به یک کافی شاپ بروید، چه یک ساعت را صرف تمرین سرگرمی مورد علاقه خود کنید، بچه ها رفتارهایی را که می بینند تقلید می نمایند. بنابراین، اگر می خواهید آن ها مستقل باشند و اعتماد به نفس انجام کارها را به تنهایی داشته باشند، باید همین کار را انجام دهید.

والدین عاشق گذراندن وقت با کودک خود هستند، اما به همان میزان مهم است که به آن ها فضایی برای کشف دنیا بدهیم. تنهایی بازی کردن بچه ها یاری می نماید طیفی از مهارت های رشدی حیاتی از جمله حل مسئله، استقلال، تفکر خلاق و … بهبود پیدا کند. اجازه دادن برای تنهایی بازی کردن بچه ها- حتی اگر فقط برای چند دقیقه باشد - به والدین این فرصت را می دهد که در طول نظاره گر نقاط ضعف و قوت فرزند خود باشند.

مزایای تنهایی بازی کردن بچه ها

در حالی که تعامل با بزرگسالان و همسالان برای رشد کودک حیاتی است، کارشناسان می گویند که برای نوزادان و بچه ها نوپا به همان میزان حیاتی است که زمانی برای تنهایی داشته باشند. تنهایی بازی کردن بچه ها فرصت های یادگیری متنوعی را فراهم می نماید و به بچه ها این امکان را می دهد تا محیط خود را با سرعت خاص خود کشف نمایند، به خود متکی باشند، توجه خود را متمرکز نمایند و از اشتباهات خود درس بگیرند. به عنوان یک امتیاز اضافی، تمام این تجربیات باعث افزایش عزت نفس کودک می گردد.

از آن جایی که کودک ممکن است برای اولین بار در حدود 8 ماهگی خود را فردی جدا و مستقل از مادر ببیند، بازی مستقل نیز به تقویت هویت او یاری می نماید. کلر لرنر، متخصص رشد کودک در Zero to Three، که یک سازمان مستقر در واشنگتن دی سی است که به ترویج رشد سالم در بچه ها خردسال اختصاص دارد، می گوید: تنها بازی کردن آن ها را به یک دوست برای خودشان بدل می نماید و احساس راحتی می نمایند که تنها باشند.

چند پیشنهاد برای تنهایی بازی کردن بچه ها نوپا

داشتن کودک مستقل برای والدین نیز عالی است. در حالی که کودک خود را سرگرم می نماید، چند دقیقه فرصت دارید تا به کارهای عقب افتاده برسید یا تلفنی کارهای اداری را پیش ببرید. سایر مزایای تنهایی بازی کردن بچه ها عبارتند از:

• انعطاف ذهنی و قدرت تخیل
• آنالیز علایق آن ها
• فرصتی برای استقامت در مواجهه با چالش ها
• احساس استقلال بیشتر
• زمان بازی مستقل بر اساس سن

قبل از آغاز چیدن مقدمات برای تنهایی بازی کردن بچه ها، چندین نکته وجود دارد که باید در نظر بگیرید. اول سن و مرحله رشد کودک شما است؛ هر چه فرزند شما بزرگتر گردد، مدت بیشتری می تواند به تنهایی بازی کند.

این راهنما را در نظر بگیرید:

• در 6 ماهگی، کودک ممکن است به مدت 5 دقیقه از بازی خود راضی باشد.
• در 12 ماهگی، آن ها می توانند حدود 15 دقیقه بازی انفرادی را تحمل نمایند.
• در 18 ماهگی، آن ها ممکن است 15 تا 20 دقیقه به تنهایی بازی نمایند.
• در 2 سالگی، آن ها باید حدود 30 دقیقه دوام بیاورند.

هنگام در نظر گرفتن زمان تنهایی بازی کردن بچه ها ، خلق و خوی کودک شما عامل مهم دیگری است. یک کودک خونسرد و آرام ممکن است تمایل بیشتری به انجام بازی مستقل در سنین پایین تر از یک کودک تندخو و سخت گیر داشته باشد.

برای تشویق علاقه فرزندتان به بازی انفرادی، هر روز یک زمان تنهایی ایجاد کنید تا او به این ایده عادت کند. آن ها را در یک منطقه کوچک که برای تنهایی بازی کردن بچه ها ایمن است قرار دهید و تعدادی از اسباب بازی ها یا کتاب های مورد علاقه شان را به آن ها بدهید. آغاز به بازی یا خواندن با کودک کنید و هنگامی که آن ها درگیر یک فعالیت شدند، آرام آرام از او فاصله بگیرید

بچه ها زیر 1 سال را نمی توان کاملاً تنها گذاشت، بنابراین چند متر دورتر بنشینید و هر چند دقیقه یک بار کلمات تشویق نماینده به او بگویید. این کار به کودک شما احساس امنیت می دهد. همانطور که آن ها بزرگتر می شوند، می توانید از او دور تر شده یا برای مدت کوتاهی آن را به طور کامل ترک کنید. برای اطمینان از ایمنی آن ها، در گوشه گوش خود بمانید و مرتباً به آن ها نگاه کنید. قبل از اینکه او را ترک کنید، چند کلمه تشویقی در خصوص کاری که آن ها انجام می دهند به او بگویید. چند ثانیه با آن ها بازی کنید، سپس چند ثانیه دور شوید. این الگو را برای چند روز ادامه دهید تا فرزندتان متوجه گردد که وقتی شما را ترک می کنید، می تواند انتظار بازگشت شما را داشته باشد. در نهایت آن ها بیشتر به اسباب بازی های خود علاقمند می شوند.

غلبه بر چسبندگی به والد هنگام تنهایی بازی کردن بچه ها

هنگامی که کودک شما بفهمد که هویتی جدا از والدین خود دارد، اضطراب جدایی بالا می رود. از آنجایی که نوزادان درک زمان محدودی دارند، هنگامی که شما از دید کودک دور می شوید، حتی برای یک لحظه، آن ها نمی دانند چه زمانی برمی گشت. آن ها اغلب ناراحت می شوند و گریه می نمایند.

برترین پادزهر برای چنین رفتارهای چسبنده این است که به کودک خود اجازه دهید زمان تنهایی را به یاری شما بفهمد. اگر به اتاق مجاور رفتید، کمی مکث کنید، یک یا دو دقیقه صبر کنید. اگر ضروری است آن ها را برای یک دقیقه رها کنید، بگویید که می روید و به جای اینکه عجله برگردند، وقتی سر و صدا می نمایند، آن ها را با صدای خود مطمئن کنید. ممکن است مدتی طول بکشد، اما در نهایت آن ها یاد خواهند گرفت که در نهایت تنها بودن چندان ترسناک نیست.

احساس گناه در خصوص تنهایی بازی کردن بچه ها را متوقف کنید

گاهی اوقات این کودک نیست که در برابر بازی های انفرادی مقاومت می نماید، بلکه والدین آن ها هستند. به گفته لرنر، اگر آن ها هر ثانیه را با کودک نمی گذارند، معتقدند که کار اشتباهی انجام می دهند و احساس گناه می نمایند. گرچه ممکن است تماشای تنهایی بازی کردن بچه ها سخت باشد، اما به خود یادآوری کنید که این یک تجربه یادگیری مثبت و ضروری برای فرزندتان است. بعلاوه به یاد داشته باشید که زمانی که با کودک خود می گذرانید نباید کم گردد یا از کیفیت آن کاسته گردد.

منبع: Parents