سینمای ایران سرشار از حس زندگی است - کنفرانس هکا

سال گذشته الیور استون مهمان جشنواره فجر بود و سال جاری نوبت به پل شریدر رسید؛ منتقد، فیلمنامه نویس و کارگردان آمریکایی که در کارنامه اش سابقه نگارش فیلمنامه هایی مثل راننده تاکسی، گاو خشمگین، آخرین وسوسه مسیح و احضار مردگان را دارد که مارتین اسکورسیزی کارگردانی نموده است.

نشست خبری پل ژرژ شریدر صبح چهارشنبه در پردیس چارسو برگزار گردید. چنان که انتظار می رفت، بسیاری از پرسش ها درباره سینمای ایران و میزان آشنایی شریدر با سینمای ایران بود و بسیاری دیگر از پرسش ها درباره دونالد ترامپ و رابطه ایران و آمریکا و... پل شریدر فارغ از ماهیت پرسش ها، پاسخ های هوشمندانه ای به آنها داد که بارها خنده بر لبان اهالی رسانه آورد.

• در هر فستیوال معتبری یک فیلم ایرانی وجود دارد

او درباره سینمای ایران گفت: برای بیشتر ما سینمای ایران با عباس کیارستمی آغاز شد و بعد ادامه پیدا کرد و رسید به اصغر فرهادی که 2 جایزه اسکار برده است و بعد رسید به فیلم های دیگری که در طول این سال ها دیده ایم. در سال های گذشته سه نهضت ملی سینمایی شکل گرفت که هر سه سرشار از حس زندگی هستند؛ نهضت ملی سینمای ایران، آرژانتین، رومانی و ... امروزه در هر فستیوال معتبری انتظار می رود که حداقل یک فیلم ایرانی وجود داشته باشد. سینمای ایران مثل سینمای برخی از کشورها مثل فیلیپین است. فیلم هایی دارد که بیشتر مصرف داخلی دارند و فیلم های دیگری که بیشتر برای جشنواره های خارجی ساخته می شوند. می دانم شما برای جنگ فیلم های زیادی ساخته اید که چون صادر نشده است، ما آنها را ندیده ایم.

• دیگر به آمریکایی بودنم افتخار نمی کنم

جنجالی ترین صحبت های پل شریدر درباره دونالد ترامپ و تحریم های ایران بود که بر اتفاقات فرهنگی ازجمله سینما نیز سایه انداخته است: در شرایطی هستیم که دیگر آمریکایی بودن افتخار نیست. من حتی در دوران جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می کردم اما الان دیگر به آمریکایی بودن افتخار نمی کنم. در سیاست آمریکا جریانی همواره وجود داشته که به دنبال تغییر رژیم در ایران بوده اما همواره کنترل می شده است. متأسفانه برای نخستین بار این جریان سر کار آمده و حاکم شده است.

• در اسکار اغلب نازل ترین ها بالا می آیند

در سال های اخیر فیلم هایی به جمع نامزدهای اسکار رسیده و جایزه برده اند که جزء جریان رایج هالیوود محسوب نمی شوند؛ فیلم هایی مثل بردمن و سوگلی که سال جاری در جمع نامزدهای اسکار بود. آیا موفقیت چنین فیلم هایی در اسکار نشان از تغییر رویکرد هالیوود دارد؟ پل شریدر در پاسخ به پرسش خبرنگاران درباره فیلم های سینمای مستقل در جایزه اسکار، گفت: احترام زیادی برای اسکار قائل نیستم و آن را رقابت شایسته سالارانه ای نمی دانم.

درست است که من سال جاری در اسکار نامزد شدم، اما واقعا نمی دانم اگر جایزه را می بردم، چه حسی به من دست می داد؛ بردن جایزه ای که ارزش و احترامی نزد من ندارد و گرفتنش از دست کسانی که احترامی برایشان قائل نیستم. فکر می کنم اسکار نوعی اولویت بندی کاذب است. به ندرت در طول این سال ها شاهد اتخاذ تصمیم های درست در اسکار بودیم.

بعد از مدتی هم اغلب مردم فراموش می نمایند که چه فیلمی جایزه گرفته است. اما درباره پرسش شما درباره سینمای مستقل باید بگویم که در سینمای غرب معمولا 10 تا 12 فیلم مستقل فرصت بروز و ظهور پیدا می نمایند، یعنی تقریبا یک فیلم در هر ماه. اما توجه داشته باشید که این 10 تا 12فیلم از میان 15هزار فیلم مستقل انتخاب می شوند. پس می بینید که احتمال موفقیت سینمای مستقل چقدر کم است. برای همین انجمن ها و فستیوال های متعددی تشکیل شده برای اینکه آن 10تا را انتخاب نمایند. اما احتمال اینکه بتوانید فیلمی مستقل بسازید، بدون اینکه سازوکار تبلیغات داشته باشید، بعید است.

اما درباره انتخاب فیلم نمی توانم بگویم شاهد تغییر جریان یا تغییر نگاه در اسکار هستیم، جمعیت رأی دهندگان قدری تغییر نموده است. مثلا سال جاری یک فیلم آلمانی نامزد اسکار بهترین فیلمبرداری شد؛ اتفاقی که در سال های گذشته امکان نداشت که اتفاق بیفتد. این اتفاق ها به دلیل تغییر ترکیب جمعیت رأی دهندگان است، اما به طور کل وقتی شما چندهزار رأی دهنده دارید، اغلب نازل ترین ها بالا می آیند.

• هدف آمریکایی ها دستیابی به نفت ایران است

هشتگ هایی مثل me-too# مثل پاندولی هستند که تازه راستا رفت را طی می نمایند. به زودی این پاندول ها بازمی گردند. باید صبر کنیم و بعد قضاوت کنیم.

عباس کیارستمی و اصغر فرهادی را فیلمسازان سیاسی نمی دانم. جعفر پناهی هم سیاسی نیست. به نظرم فیلم های سیاسی جالبی می گردد اینجا ساخت.

هدف آمریکایی هایی که می خواهند رژیم ایران را تغییر دهند، دستیابی به منابع نفت و انرژی ایران است، اما با ظاهر تغییر وارد می شوند.

ayrokh.ir: مجله گردشگری و مسافرتی

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها