تفال به حافظ 8 خرداد ماه 1401 - کنفرانس هکا

معاشران ز حریفِ شبانه یاد آرید

حقوقِ بندگیِ مخلصانه یاد آرید

به وقتِ سرخوشی از آه و ناله عُشّاق

به صوت و نغمهٔ چنگ و چَغانه یاد آرید

چو لطفِ باده کُنَد جلوه در رخِ ساقی

ز عاشقان به سرود و ترانه یاد آرید

چو در میانِ مراد آورید دستِ امید

ز عهدِ صحبت ما در میانه یاد آرید

سمندِ دولت اگر چند سرکشیده رَوَد

ز همرهان به سرِ تازیانه یاد آرید

نمی خورید زمانی غمِ وفاداران

ز بی وفاییِ دورِ زمانه یاد آرید

به وَجهِ مرحمت ای ساکنانِ صدرِ جلال

ز رویِ حافظ و این آستانه یاد آرید

توضیح لغت: معاشر: به ضم اول همنشین، نام فاعل از معاشرت /چغامه: به فتح اول نام سازی است که مطربان نوازند و برخی گویند ساز قانون است /سمند دولت: به فتح اول و دوم و سکون سوم مرکب اقبال با اسب بخت.

تفسیر عرفانی:

ای دوستان همنشین از هم پیالگان خود یاد کنید و حق بندگی را به جا آورید. مقصود او از این شعر این است که دلدادگان درگاه دوست که بر اسب مراد نشسته اند، از سر رحمت دوستان را نیز یاد نمایند؛ چرا که با یاد کردن همراهان خود، می توانند آنان را نیز از محضر دوست بهره مند سازند.

تعبیر غزل:

برای اینکه به مقصود برسی، باید سختی ها را تحمل کنی، مانند ایوب شکیبا باشی و در رسیدن به آن بکوشی. هرگز یاس و نا امیدی به خود راه مده. تو بیشتر از آنچه فکر می کنی، توانمندی. به خدا توکل کن.