نگاهی به وضعیت مساجد و انجمن های اسلامی در ایالت بایرن - کنفرانس هکا

مسلمانان حداقل از زمان مهاجرت نسل اول کارگران مهمان به آلمان، در بایرن سکونت دارند. با این وجود، آنها تا چند دهه پیش، مکان مناسبی برای انجام وظایف دینی خود نداشتند. اکثر مسلمانان بایرن در مساجدی به عبادت می پرداختند که به عنوان مکان های غیرقابل استفاده شناخته می شدند. . این ها در حالی است که شرایط اماکن مذهبی مسلمانان در دهه های اخیر در بایرن، تغییرات زیادی داشته است. شاید کمتر کسی فکر می کرد، مسلمانانی که به عنوان کارگران مهمان به بایرن مهاجرت نموده بودند، این ایالت را برای زندگی طولانی مدت انتخاب نمایند. حتی اماکن مذهبی مسلمانان در این ایالت تا مدت ها به شکل موقت بودند. آنها در اتاق های زیر شیروانی، کارخانه و خانه های شخصی خود نماز می خواندند. بعضی از آنان هنوز هم این کار را انجام می دهند. با این حال، زندگی مسلمانان در بایرن، تغییرات زیادی داشته است. در سال های اخیر، نسل جدید مسلمانان در قالب دانشجو، پناهنده و کارگر به ایالت بایرن مهاحرت کردند. گروهی از آلمانی ها نیز به اسلام گرویدند. در این شرایط تنوع گروه های مسلمان در بایرن، باعث توسعه اسلام در این ایالت شد و بدین ترتیب، مساجد این ایالت نیز تغییراتی زیادی کرد.

در حال حاضر، بعضی از مساجد این ایالت زیر نظر انجمن های بزرگ سنی قرار دارند که اغلب از لحاظ سیاسی و اقتصادی به کشورهای خارجی وابسته اند. از سوی دیگر، اکثر مساجد بایرن به صورت مستقل اداره می شوند و از لحاظ اقتصادی و نیروی انسانی با مسائل و کمبودهایی روبرو هستند. به خاطر این کمبودها، بسیاری از انجمن های اسلامی از سال 1960 تاکنون از ساختمان های خالی و غیرقابل استفاده به عنوان نمازخانه استفاده می نمایند. البته بعضی انجمن های اسلامی نیز شرایط پیچیده تری دارند. به عنوان مثال مسجد متعلق به جامعه بوسنی در روزنهایم در وسط منطقه تجاری قرار گرفته است. این جامعه کوچک است و اعضای آن به زبان بوسنیایی صحبت می نمایند. اعضای جامعه مسجد بوسنی، خود را به عنوان بخشی از اروپا میشناسند و به دنبال ایجاد رابطه با سایر گروه ها هستند: شرکت در راهپیمایی صلح در روزنهایم، دعوت از روحانیون سایر ادیان به مسجد و انتشار یک مجله آلمانی- بوسنیایی از جمله کارهایی است که توسط مسئولان مسجد و به منظور گسترس ارتباط با سایر گروه ها انجام می گردد.

با این وجود، اعضای این جامعه نیز با مسائلی که اکثر انجمن های مستقل با آن روبرو هستند، دست وپنجه نرم می نمایند: آنها منطقه تجاری را برای عبادت انتخاب ننموده اند، اما هیچ اتاق و مکان دیگری برای اجاره به این جامعه وجود ندارد. البته مسجد جامعه بوسنی تنها مسجد مورد توجه در ایالت بایرن نیست. مسجد پنتزبرگ نیز که امروزه مورد توجه بسیاری از معماران قرار گرفته، از دل یک ساختمان بدون استفاده بیرون آمده است. در سال 1994، مسلمانان ترک و بوسنی برای راه اندازی یک نمازخانه و اتاق دعا با یکدیگر متحد شدند و سال ها بعد مسجد پنتزبرگ به شکل امروزی ساخته شد. این مسجد اکنون اهمیت زیادی برای شهر دارد و امام جماعت آن نقش مهمی در مراسم و برنامه های شهر پنتزبرگ ایفا می نماید. در بسیاری از برنامه های عمومی در کنار کشیش های کاتولیک و پروتستان، امام جماعت این مسجد نیز حضور دارد. با وجود تغییراتی که مساجد ایالت بایرن داشته اند، هنوز هم بسیاری از جوامع از ساختمان های خالی و غیرقابل استفاده برای عبادت استفاده می نمایند. این در حالی است که اکثر شهروندان آلمانی نسبت به مساجد پنهانی در این ساختمان ها شک و تردید دارند. با این حال، حتی اگر مساجد مسلمانان در شهر قابل مشاهده باشند، باز هم بسیاری در ایالت بایرن با وجود مساجد مخالفت می نمایند.

به همین دلیل، مسلمانان در این ایالت با چالش های زیادی روبرو هستند. آنها می خواهند بدانند که چگونه یک جامعه مذهبی به استقلال اقتصادی می رسد؟ چگونه می توان مکان مناسبی برای عبادت مسلمانان پیدا کرد؟ راه ارتباطی با سایر گروه های جامعه چیست؟ و اینکه چه کارهایی برای مقابله با افراط گرایی باید انجام داد؟ در این میان انجمن های اسلامی کلاسیک به تدریح نفوذ خود را از دست می دهند و انجمن های اسلامی جدید رشد می نمایند: تعیین نیست که آینده مسلمانان و انجمن های اسلامی در ایالت بایرن چگونه است، اما بدون شک، ده سال آینده برای مسلمانان بایرن متفاوت خواهد بود