مدیری که عکس یادگاری ندارد اما ... - کنفرانس هکا

ایزد مهرآفرین روزنامه نگار در نوشتاری که در اختیار خبرنگاران گذاشته آورده است: حسین انتظامی، این روزها گویا گزینه نهایی سازمان سینمایی دولت دوم حسن روحانی است. محمد مهدی حیدریان در قطار بازنشسته ها سوار می گردد و سازمان سینمایی به مدیر جدید احتیاج دارد.

اگر سوابق حسین انتظامی را نگاه کنیم، در روزگاری که اصولا حوزه فرهنگ و هنر اینقدر در دسترس نبود و هر کسی هم خود را اهل سینما و فن هنر هفتم نمی دانست؛ او به مدت ده سال، مشاور عالی ترین نهاد صوت و تصویر فراگیر در ایران بود؛ مشاور ارشد و معاون خوش فکر صداوسیما در سالهای 73 تا 83 و تحول عجیب در صداوسیمایی که با دو شبکه اداره می شد و با تحولات بسیاری به مدیر بعدی رسید. در واقع او مدیوم سینما را به خوبی می شناسد؛ در دوره ای که روزنامه جام جم با تیراژی 300هزار نسخه ای منتشر شد و هر هفته ویژه نامه ای سینمایی را به مخاطبانش هدیه کرد؛ در دورانی که مجلات سروش، میزبان هنرمندان و سینماگران بود و در دورانی که سینما کم کم داشت رونق دهه توسعه سیاسی را می گرفت؛ او در بطن و متن سینما بوده است.

اصلا مگر نه اینکه بسیاری از مدیران سینما، از تلویزیون برخاستند و بسیاری از سینماگران هم اعتبار خود را از تلویزیون دارند و گروهی از سینماگران هم سالهاست کار در تلویزیون را بهتر از سینما می دانند.

از سوی دیگر حسین انتظامی، در دوران 20ساله مدیریت فرهنگی اش، اولا نشان داده که اصول مدیریت را به خوبی می داند، اهل باج دادن به گروه ها و باندهای قدرت و ثروت نیست؛ کما اینکه در 4سال مدیریت مطبوعاتی در وزارت ارشاد دولت اول حسن روحانی، در برابر زیاده خواهی های دو جناح ایستاد و مسیر خودش را پیش برد.

سوم اینکه به واقع و نه به شکل نمایشی، به استفاده از تشکل ها و انجمن های صنفی اعتقاد دارد و از آنها بهره می گیرد؛ اتفاقی که اصولا در سینمای 40ساله انقلاب رخ نداده و همواره این جناح ها بوده اند که کار را پیش برده اند.

از سوی دیگر حسین انتظامی، در دوره قائم مقامی وزیر ارشاد(یکسال گذشت) اقدامات جسورانه ای در حوزه سینما داشته که کسی از آن اطلاع ندارد و صاحبان آثاری که بعد از مدت ها برطرف توقیف و یا اکران شده اند، بهتر می توانند درباره اش صحبت نمایند. این خصوصیت که او اهل عکس یادگاری دریافت نیست، به شدت در دوران فعلی مدیریت آنهم در سینمایی که تقریبا تمام آن به شوی پر زرق و برق تبدیل شده و مدیران سینمایی نیز در این ویروس دیده شدن بی تقصیر نبوده اند، مورد احتیاج است. همچنین دو موضوع ساختارمند کردن فعالیت ها و شفافیت که حلقه مفقوده مدیران سینمایی در ادوار گذشته بوده و چاه عمیق رانت ها و هزینه ها که با توجه به سلوک مدیریتی انتظامی در معاونت مطبوعاتی، نوید روزهای آفتابی در حوزه اعتبارات سینمایی و منتشرنشده های همیشگی در این حوزه دارد.

مهمترین و بهترین ویژگی انتظامی اما ارتباط بسیار خوب او با نهادهای تقنینی و نظارتی است، این ارتباطات همواره جزء احتیاجهای سازمان سینمایی بوده که شاید او بتواند به بهترین وجه از این ارتباطات گسترده با مجلس و دولت و دستگاه قضا در خدمت سینما استفاده کند و به برطرف برخی سوء تفاهمات و مسائل تاریخی میان سینما و این نهادها سرانجام دهد.

به هر ترتیب حسین انتظامی، یک مدیر استراتژیک است، شکیبا و خلاق و محترم، چه به سازمان سینمایی برود و چه نرود، صندلی خوبی در میان اهالی فرهنگ دارد اما چه بهتر که با توجه به وابسته نبودنش به جریان های سینمایی حاکم بر کشور، او بر این مسند بنشیند و با مشاوره دریافت و برنامه های کوتاه مدت و میان مدت، از فرصت باقی مانده دولت دوم تدبیر به نفع سینما و صنف استفاده کند.