ماجرای نمایشی که از داوری کنار رفت، بلیت هایی که آدرس غلط می دهند - کنفرانس هکا

نمایش پسرها پسرند با حضور فرنس فهر به عنوان نویسنده، کارگردان و طراح حرکات از رومانی با مدت زمان 40 دقیقه علاوه بر اجرا در ساعت 19 یک اجرای ویژه ساعت 16 مخصوص مهمانان شهرستانی و خارجی داشت که روز قبل پیروز به دیدن نمایش نشده یا به دلیل ازدحام جمعیت پشت در تالار مولوی مانده بودند.

این نمایش در قالب 2 بخش تئاتر ملل و مسابقه تئاتر بین الملل اجرا شد؛ اثری که در حوزه تئاتر فیزیکال به حساب می آید و در آن سه اجراگر در طول زمان نمایش موقعیت های مختلفی را که آدم ها هر روز در اجتماع با آن روبرو می شوند و این موقعیت ها بعضا به خشونت می انجامد، بازسازی می کردند.

این نمایش نیز مانند اکثر آثار بخش بین الملل این دوره بر حرکات بدنی و فیزیکی بازیگران راسخ است اما برخلاف بعضی از آنها، در پس حرکات پرفورمرها مفاهیمی قابل بحث و اندیشیدن مستتر است که البته هر مخاطب می تواند برداشت خود را اجرا داشته باشد.

نمایش فقط استخوان ها از فنلاند اثر دیگری بود که روز گذشته به عنوان کاری از کمپانی کالو با حضور توماس مونکتون به عنوان نویسنده، کارگردان و بازیگر با مدت زمان 45 دقیقه در 2 نوبت 18:30 و 20:30 در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و با استقبال مخاطبان روبرو شد.

در خلاصه داستان این نمایش که در قالب بخش تئاتر ملل و مسابقه تئاتر بین الملل اجرا می گردد، آمده است: اندازه صحنه یک متر است. یک جایگاه، یک لامپ و یک دایره نقاشی شده روی صحنه دیده می شوند. اجرا ساده و با کمترین ابزار فناوری است و با پیچ و خم بدن بازیگر، دست های سرگردان و صورت غیرقابل کنترل بازیگر، قطعه ای بی بدیل از تئاتر میکروفیزیکال خلق می گردد.

همانطور که در خلاصه داستان نمایش آمده است این اثر را می توان یک تئاتر میکروفیزیکال نامید که تنها بازیگر آن با تسلط بسیاری که روی همه اجزای بدنش از پلک چشم گرفته تا کاسه زانو داشت، موقعیت هایی را خلق می کرد. در بخشی از نمایش بازیگر با تماشاگران نیز ارتباط برقرار می کرد و از آنها می خواست با درآوردن صدای حیوانات مختلف او را در شکل گیری تصویری که قصد آفرینشش را داشت، همراهی نمایند که همین مساله باعث جذابیت کار و ارتباط تماشاگران با او می شد.

انعطاف بدنی و تسلط بتوماس مونکتون بر میمیک صورت و اندام های بدنش به اندازه ای بود که حرکات او روی صحنه بر بی استخوان بودن بدنش تاکید می کرد. با وجودی که بدن آماده و فضاسازی های جذاب بازیگر مخاطبان را به وجد می آورد اما این نمایش تنها جنبه سرگرمی داشت و شاید بتوان از آن بیشتر به عنوان یک استندآپ کمدی یاد کرد تا تئاتر اما در هر حال این اثر نمایشی برخلاف نمایش های عبوث و کسل نماینده و خشن چند روز اخیر در بخش بین الملل توانست فضای مفرحی را برای تماشاگران شکل دهد.

نمایش زندگی در تئاتر به کارگردانی محمد برهمنی که در دومین روز از برگزاری جشنواره تئاتر فجر در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت و تا امروز نیز جزو پرمخاطب ترین نمایش های اجرا شده در جشنواره بوده است، از داوری کنار گذاشته شد.

زندگی در تئاتر که نوشته دیوید ممت است در بخش مسابقه ایران دو جشنواره حضور داشت اما به دلیل اینکه این اثر نمایشی در جشنواره سی و دوم تئاتر فجر هم اجرا داشته از داوری کنار گذاشته شده است. این نمایش منتخب شانزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی بوده است و از این طریق برای اجرا در جشنواره تئاتر فجر در سال 92 معرفی شده بود اما معلوم نیست چطور کارگردان نمایش تصور نموده کاری که قبلا در جشنواره به صحنه رفته می تواند دوباره چند سال بعد در جشنواره اجرا داشته باشد و احتمالا به این فکر نموده که کسی یادش نمی آید 6 سال قبل چه کارهای در جشنواره اجرا رفته اند به همین دلیل کار را به دبیرخانه ارایه نموده و مسئولان جشنواره نیز متوجه این خطا نشده اند.

زندگی در تئاتر حتی اجرای جشنواره ای خود را هم پشت سرگذاشت اما بازهم کسی متوجه این تخلف نشد. بعد از گذشت 9 روز از برگزاری جشنواره با روشن شدن این قضیه که نمایش غیرقانونی در جشنواره شرکت داشته از داوری کنار گذاشته شد البته این اقدام بدون اعلام رسمی از طرف دبیرخانه صورت گرفت و اهالی رسانه به صورت دهان به دهان متوجه این موضوع شدند.

با وجودی که این نمایش اثری جذاب و محبوب در بین تولیدات نمایشی چندسال اخیر به حساب می آید و می توانست جزو نامزدهای کارگردانی، بازیگری و طراحی صحنه بخش مسابقه ایران دو باشد اما تخلف محمد برهمنی و سهل انگاری جشنواره درباره این مساله و عدم اطلاع رسانی این قضیه را نمی توان نادیده گرفت.

چیدمان گذرگاه اثری است که از کشور فرانسه هر روز از ساعت 11 تا 20 در تماشاخانه عباس جوانمرد ساختمان جدید خانه تئاتر اجرا می گردد.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: گذرگاه، راهرویی است که به خاطرات دنیا اختصاص داده شده و در آن صدای موسیقی به گوش می رسد. این چیدمان، راهرویی 10 متری است و بازدیدنمایندگان با فضایی مملو از نور و صدا روبرو می شوند و موسیقی سنتی کشورهای مختلف را می شنوند. این نسخه از گذرگاه به احترام خاطره کسانی است که مجبور شده اند کشور خود را ترک نمایند.

این نمایش در حالی در خانه تئاتر اجرا می گردد که روی بلیت های نمایش به اشتباه آدرس اداره تئاتر درج شده و این مساله در چند روز گذشته موجب سردرگمی بعضی از مخاطبان شده است.