ظلم حقوقی فدراسیون به فوتبال

به گزارش کنفرانس هکا، آنچه کارکرد این دادگاه را برای کشورهای مختلف و به خصوص رشته های ورزشی مختلف محدود می نماید، محدودیت هایی است که فدراسیون های ورزشی برای مراجعه به CAS در اساسنامه خود ایجاد می نمایند.

بهناز میرمطهریان ، باشگاه استقلال به دادگاه حکمیت ورزش(CAS) شکایت کرد و حالا باشگاه ماشین سازی زمزمه های شکایت به این دادگاه را مطرح نموده است. این یعنی باشگاه ها کم کم به سوی ناامیدی از حل شدن مسائل خود به وسیله فدراسیون فوتبال می روند! اتفاقی که بروز آن میان بازیکنان هم دور از ذهن نیست. با توجه به عملکرد منفعل کمیته انضباطی و فدراسیون فوتبال در حل مسائل اهالی فوتبال، آیا باید منتظر این باشیم که از این به بعد پرونده های فوتبال ایران در دادگاه حکمیت ورزش افزایش یابد؟ دو مانع بزرگ بر سر راه این اتفاق وجود دارد: اول اساسنامه فدراسیون فوتبال و محدودیتی که برای ارسال شکایت به CAS اعمال شده است و دوم هزینه سنگین ارسال درخواست به CAS .

رأی استیناف درباره بازی سوپرجام و اعلام نتیجه 3 بر صفر به سود پرسپولیس در این بازی، استقلالی ها را به سراغ دادگاه حکمیت ورزش(CAS) برد. امید باشگاه استقلال این بود که این دادگاه بتواند به عنوان دادگاه تجدیدنظر، حق ضایع شده از آن ها را از فوتبال بگیرد. طبق گفته مدیران باشگاه درخواست تجدیدنظر هم به CAS ارسال شد اما هنوز نتیجه رسیدگی به پرونده شکایت باشگاه استقلال تعیین نشده است.

بعد از باشگاه استقلال، حالا نوبت به باشگاه ماشین سازی رسیده که در پرونده پرحاشیه انتقال داریوش شجاعیان به استقلال، بحث شکایت به CAS را مطرح کند. به این موضوع کاری نداریم که این ادعا، درست در آستانه بازی استقلال مقابل تراکتورسازی تا چه اندازه با هدف برهم زدن آرامش آبی پوشان و در حمایت از دیگر تیم تبریزی انجام شده است. داستان از این قرار است که حالا رفته رفته CAS به عنوان مرجعی قابل استناد، به تنها امید فوتبالی ها برای دریافت حق خود تبدیل شده است.

شاید حتی این وسوسه را در بازیکنان هم به وجود آورد که برای رسیدن به حق خود به سراغ دادگاه حکمیت ورزش بروند. آن هم وقتی احکام کمیته انصباطی از طرف باشگاه ها تحویل گرفته نمی گردد.

تصور اشتباهی که درباره گستره عملکرد CAS از سوی بعضی افراد وجود دارد این است که برای شکایت به این مرجع، باید حتماً حکمی از سوی فیفا صادر شده باشد تا با آن حکم مجوز انتقال پرونده به CAS صورت بگیرد. عده ای دیگر به اشتباه بر این عقیده اند که CAS صرفاً یک مرجع تجدیدنظرخواهی است و هرگز حکمی صادر نمی نماید یا تصورات اشتباه دیگری مثل اینکه این دادگاه به مسائل ورزشی درون یک کشور رسیدگی نمی نماید و تنها در صورتی وارد عمل می گردد که دعوا بین افراد یا باشگاه هایی از دو کشور مختلف باشد. همه این ها اما تصوراتی است که هرکسی از زاویه دید خود مطرحش می نماید.

دادگاه حکمیت ورزش(CAS) اما با گستره وسیع فعالیت های خود، قابلیت رسیدگی به مسائل حقوقی ورزشی متعددی را دارد. هم می تواند تجدیدنظر کند، هم حکم صادر کند. هم می تواند پرونده ای را در حضور قاضی آنالیز کند و هم می تواند در موضع میانجی گری ظاهر گردد. دکتر پرند عزیزی، عضو ایرانی دادگاه حکمیت ورزش(CAS) درباره گستره فعالیت های این دادگاه و مواردی که اهالی ورزش می توانند به آن مراجعه نمایند، می گوید: ورزشکاران می توانند در موارد مختلفی برای حل مسائل خود به دادگاه حکمیت ورزش مراجعه نمایند. در بعضی موارد در اساسنامه فدراسیون ورزشی آن ها CAS صالح دانسته شده و این اجازه به ورزشکاران داده شده که به آن مراجعه نمایند. گاهی ورزشکار در قرارداد خود بندی می آورد که CAS را صالح می داند و در صورتی که به مسئله ای با باشگاه خود روبرو گردد، یکراست شکایت خود را به دادگاه حکمیت می برد.

عزیزی حتی به این نکته اشاره می نماید: ممکن است در قرارداد هم این موضوع ذکر نشده باشد اما دو طرف با یکدیگر توافق نمایند که مشکل خود را به CAS ببرند. در این صورت هم مسئله ای وجود ندارد و توافق طریفین کفایت می نماید برای اینکه پرونده در CAS مورد آنالیز قرار بگیرد.

این عضو دادگاه حکمیت ورزش درباره روند ارسال درخواست رسیدگی به شکایت شرح می دهد: CAS بخش های متعددی دارد. افراد می توانند برای میانجی گری به این دادگاه مراجعه نمایند که یک نفر در مقام میانجی بین دو طرف قرار می گیرد و مسائل را مورد آنالیز قرار می دهد که البته ممکن است این میانجی گری به نتیجه نرسد و با توجه به خواسته های دو طرف مشکل حل نشده باقی بماند. در بخش دیگر CAS اختیار لازم برای صدور حکم را دارد. علاوه بر هزار فرانکی که باید برای ارسال درخواست پرداخته گردد. اگر در بخش صدور حکم بخواهند پرونده از سوی یک قاضی مورد آنالیز قرار بگیرد، 10 هزار فرانک باید پرداخته گردد و اگر 3 نفر در آنالیز پرونده دخیل شوند، مبلغ پرداختی بین 30 هزار تا 60 هزار فرانک تغییر خواهد نمود.

با همه این تفاسیر اما آنچه کارکرد این دادگاه را برای کشورهای مختلف و به خصوص رشته های ورزشی مختلف محدود می نماید، محدودیت هایی است که فدراسیون های ورزشی برای مراجعه به CAS در اساسنامه خود ایجاد می نمایند. دکتر عزیزی در همین رابطه می گوید: به طور خاص درباره فوتبال ایران، اساسنامه فدراسیون این اجازه را بازیکنان و باشگاه ها نمی دهد که پیش از صدور حکم از سوی کمیته انضباطی و استیناف، شکایت خود را به دادگاه حکمیت ورزش(CAS) ببرند. وقتی اساسنامه فدراسیون چنین اجازه ای ندهد، طبیعی است که بازیکنان هم نمی توانند در قراردادهای خود بندی اضافه نمایند و قید نمایند که در صورت بروز مشکل با باشگاه به طور مستقیم به دادگاه حکمیت مراجعه خواهند کرد.

فدراسیون فوتبال در شرایطی جهت رسیدن به دادگاه حکمیت ورزش را کمیته انصباطی و استیناف دانسته که در سال های اخیر، بسیاری از احکام صادر شده از سوی این دو نهاد مورد نقدهای بسیاری واقع شده اند و نقص های بسیاری در آن ها دیده شده است. ضمن اینکه احکام کمیته انضباطی هرگز از سوی باشگاه ها آنقدر جدی گرفته نشده است. به خصوص وقتی پای طرفداران در میان بوده و همین موضوع فشار روی فدراسیون را به اندازه ای افزایش داده که راهی برای فرار از مجازات واقعی متخلفان بوده است.

مجموعه همین اتفاقات باعث می گردد که به طور مثال بازیکنان برای دریافت حق خود، در قدم اول گرفتار حکم های تقلیل شده کمیته انضباطی شوند که با هزار ملاحظه صادر شده است و آنگاه وقتی بخواهند شکایت خود را در مراحل بعدی به مراجعی چون CAS ببرند، نه تنها باید مبلغ هنگفتی در حد هزار تا 10 هزار فرانک سوییس را پرداخت نمایند، بلکه در نهایت به این گناه هم متهم می شوند که آبروی فوتبال ایران را برده اند و چهره اش را مخدوش نموده اند!

2 - 1