خاطره بازی با شعر درختکاری عباس یمینی شریف - کنفرانس هکا

به دست خود درختی می نشانم

به پایش جوی آبی می کشانم

کمی تخم چمن بر روی خاکش

برای یادگاری می فشانم

درختم کم کم آرد برگ و باری

بسازد بر سر خود شاخساری

چمن روید در آنجا سبز و خرم

گردد زیر درختم سبزه زاری

به تابستان که گرما رو نماید

درختم چتر خود را می گشاید

خنک می سازد آنجا را ز سایه

دل هر رهگذر را می رباید

به پایش خسته ای بی حال و بی تاب

میان روز گرمی می رود خواب

گردد بیدار و گوید : ای که اینجا

درختی کاشتی روح تو شاداب