تزریق پروتئین های خرس آبی به بدن انسان! - کنفرانس هکا

به گزارش خبرنگاران ، شاید خرس های آبی(Tardigrade) بتوانند یک راهبرد موثر را برای کند کردن روند پیری ارائه دهند.

به نقل از ایسنا، پژوهشگران دانشگاه وایومینگ(University of Wyoming) اطلاعات بیشتری را در خصوص چگونگی زنده ماندن خرس های آبی در شرایط خشن به دست آورده اند و نشان داده اند که اگر پروتئین های موجود در بدن این موجودات میکروسکوپی به سلول های انسانی وارد شوند، می توانند فرآیندهای مولکولی را کُند نمایند.

این امر باعث می گردد که پروتئین های موجود در بدن خرس های آبی، یک کاندیدای بالقوه در فناوری های متمرکز بر کاهش روند پیری و ذخیره سازی بلندمدت سلول های انسانی باشند.

این پژوهش نو که به سرپرستی سیلویا سانچز مارتینز(Silvia Sanchez-Martinez) دانشمند ارشد آزمایشگاه پروفسور توماس بوثبی(Thomas Boothby) در دپارتمان زیست شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ اجرا شده است، مکانیسم هایی را مورد آنالیز قرار می دهد که خرس های آبی از آنها برای روبه رو شدن با استرس محیطی استفاده می نمایند. بعلاوه، این پژوهش شواهد بیشتری را ارائه می نماید که نشان می دهند پروتئین های دیرگرم را در نهایت می توان به منظور در دسترس قرار دادن درمان های نجات بخش و افزایش ذخیره سازی درمان های مبتنی بر سلول مانند سلول های بنیادی مورد استفاده قرار داد.

خرس های آبی که طول آنها کمتر از نیم میلی متر است، می توانند از خشک شدن و منجمد شدن کامل جان سالم به در ببرند. آنها تابش را چندین هزار برابر بیش از انسان تحمل می نمایند و حتی در خلاء فضا زنده می مانند.

این پژوهش نشان می دهد که خرس های آبی با وارد شدن به حالتی به نام بیوستاز(Biostasis)، با استفاده از پروتئین هایی زنده می مانند که ژل هایی را درون سلول ها تشکیل می دهند و سرعت فرآیندهای زندگی را کند می نمایند.

مارتینز گفت: وقتی این پروتئین ها را به سلول های انسانی وارد می کنیم، به طرز شگفت انگیزی به ژل تبدیل می شوند و متابولیسم را کاهش می دهند. علاوه بر این، درست مانند خرس های آبی، وقتی سلول های انسانی دارای این پروتئین ها را در حالت بیوستاز قرار می دهید، در برابر فشارها مقاوم تر می شوند و بعضی از توانایی های خرس آبی را به سلول های انسانی می دهند.

نکته مهم پژوهش این است که نشان می دهد کل فرآیند برگشت پذیر است. بوثبی گفت: وقتی فشار و استرس از بین می رود، ژل های خرس آبی حل می شوند و سلول های انسانی به متابولیسم طبیعی خود باز می گردند.

پژوهشگران در مقاله این پژوهش نوشتند: یافته های ما راهی را برای دنبال کردن فناوری هایی با موضوع القای بیوستاز در سلول ها و حتی کل موجودات به منظور کُند کردن پیری و افزایش ذخیره سازی و پایداری فراهم می نمایند.

پژوهش پیشین گروه بوثبی نشان داد که نسخه های طبیعی و مهندسی شده پروتئین های خرس آبی را می توان برای تثبیت یک داروی مهم به کار برد که برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی و سایر بیماری ها قابل استفاده است و به نگهداری در یخچال احتیاج ندارد.

5858