چهره مرا می گیرد جرج کلونی تحویل می دهد! - کنفرانس هکا

خبرنگاران- نفیسه مجیدی زاده: هی خودم را دانلود می کنم تا بالأخره نرم افزاری مرا زیباتر کند. این نرم افزارها به من آموزش می دهند که چه طور و در چه حالتی زیباترم؛ به نظرم می توانم بینی ام را هم عمل کنم...

نرم افزارها و اپلیکیشن های تغییرچهره، بسیار محبوب اند و بیش تر افراد آن ها را امتحان می نمایند؛ بعضی ها عکس هایشان را به اشتراک می گذارند و بعضی در گوشی هایشان ذخیره می نمایند. بعضی معتقدند دقیق عمل می نمایند و بعضی ها عکس دست و پایشان را می گذارند و تصویر نهایی شده فردی مشهور را تحویل می گیرند تا ثابت نمایند؛ این نرم افزارها قابل اعتماد نیستند!

از سجاد علی محمدی، کارشناس نرم افزار می پرسیم: بعضی از این برنامه ها با فناوری جدید مبتنی بر شبکه های عصبی و با استفاده از هوش مصنوعی کار می نمایند. منظور از شبکه های عصبی چیست؟

او پاسخ می دهد: دانشمندان با الهام از شبکه عصبی مغز انسان، شبکه های عصب را در کامپیوترها ایجاد نموده اند که شباهت ها و تفاوت هایی با هم دارند.

تفاوت اصلی این دو شبکه عصبی طبیعی و مصنوعی، در نوع زنده یا دستگاه بودن آن ها نیست، بلکه در نوع ارتباط واحدهای سازنده آن هاست. در شبکه عصبی طبیعی، واحدهای تشکیل دهنده آن، یعنی نورون ها با تعداد زیادی (شاید تا 10هزار) نورون دیگر در ارتباط اند. در پردازنده های نسل جدید هم با این که شاهد افزایش تعداد واحدهای تشکیل دهنده پردازنده (ترانزیستورها) در ابعاد کوچک هستیم، اما تعداد ارتباط هرکدام از واحدهای آن خیلی محدود است و نحوه تحلیل کامپیوتر و مغز متفاوت است.

فرآیند یادگیری مغز، آهسته و با روش میدانی است که ماه ها یا سال ها طول می کشد تا چیزی پیچیده را کاملاً درک کند. این قسمت از این سرویس، به شکلی از شبکه های عصبی استفاده می نماید که در ابتدای امر، برنامه مذکور با استفاده از یک سری اطلاعات صحیح و غلط، یاد می گیرد فرم ها و حالت چهره را چگونه شناسایی کند. یعنی درواقع با گذر زمان و تأیید یا رد نتایج حاصله از نرم افزار، توسط توسعه دهنده و کاربران، به مرور زمان می آموزد که چهره موردنظر را چگونه پیدا کند.

و این هم سؤال همه ما: این نرم افزارها شباهت بعضی چهره ها را درست تشخیص می دهند. آیا شانسی و اتفاقی است؟

علی محمدی می گوید: اتفاقی یا شانسی نیست، اما در بعضی موارد مشاهده شده که این برنامه در روبرو با اطلاعات غلط، مثلاً قاشق یا تصویر زمین یا آرم شرکت ها، باز هم اقدام به پیداکردن چهره سلبریتی ها نموده است. پس این ایرادی در برنامه است که به احتمال زیاد می توانند آن را در نسخه های بعدی برطرف نمایند. البته شاید هم تعمدی در برنامه قرار داده شده و قصد به وجود آوردن چالش جدیدی را داشته است!

• بدون شرط خودت را بپذیر

دوستی می گفت ما راضی نیستیم حتی یکی از رفتارهایمان را عوض کنیم و معمولاً در جواب اعتراض ها می گوییم: همینه که هست! ولی عاشق تغییرچهره ایم و همه برنامه های جدید را دانلود می کنیم تا چهره تازه ای از خودمان ببینیم.

بصیرمقدسیان، کارشناس توانمندی نوجوانان به هفته نامه دوچرخه می گوید: در روان شناسی، وقتی به موضوعی می پردازند و دنبال آسیب مشکل یا ناهنجاری آن هستند، عاملی را در نظر می گیرند و آن هم تکرار وقوع آن اتفاق است؛ فارغ از این که این نرم افزارها چه هستند، می گردد نگران آن بود که بیش از حد نرمال استفاده شوند. چون موضوع های مشابه این زیاد شده؛ مثل همین جراحی های متعدد برروی چهره. به این ترتیب این حساسیت زیاد شده که نکند این اتفاق برای دیگر افراد هم رخ بدهد. در حالی که تا حد طبیعی هرکدام از ما با این نرم افزارها کار می کنیم و ممکن است برایمان هم جذاب باشد. این کاملاً طبیعی است، اما اگر زیاد گردد و فرد را از کارکرد طبیعی خودش دور کند و بیش تر وقت او را بگیرد، جای آنالیز دارد.

او ادامه می دهد: البته در مطالعات روان شناسی، موضوع مهمی مطرح است و آن هم پذیرش بدون قید و شرط خود است؛ یعنی فردی که به بلوغ و رشد روانی رسیده باشد، خودش را می پذیرد.

واقعیت این است که سلبریتیها و مدلها، نسبت به بقیهی افراد، جذابیت بصری بیشتری دارند و این تفاوتها در همهی آدمها وجود دارد و نمیگردد انکار کرد. اما وقتی فردی به رشد روانی رسیده باشد، خودش را همانطور که هست میپذیرد و میگوید این من هستم با این چهره، با این میزان استعداد و توانمندی. پس خودش را دوست دارد و کوشش میکند با توجه به همینهایی که دارد زندگیاش را بسازد، آرامش داشته و شاد باشد.

می پرسیم: چه طور خودمان را بشناسیم؟

و مقدسیان می گوید: هرکدام از نوجوانان خودشان را ارزیابی نمایند و ببینند استفاده از این برنامه ها چه قدر برایشان جنبه سرگرمی دارد و چه قدر این موضوع مهم است که خودشان و چهره شان را دوست ندارند و می خواهند شبیه فرد دیگری باشند. اگر حالت دوم است، باید روی خودشان کار نمایند، تمرین نمایند و به رشد فکری برسند تا آن پذیرش به وجود بیاید. هرچند کار چندان راحتی هم نیست و گاه احتیاج به مشاوره دارد.

البته اگر نوجوانی چنین حسی به خودش دارد جای نگرانی نیست، چون در بسیاری از بزرگ ترها هم هنوز پذیرش خود، وجود ندارد. اما نوجوان، برای رسیدن به بلوغ روانی به این رشد احتیاج دارد و وقتی به آن نقطه برسد، زندگی اش تغییر می نماید.

• فقط تفریح نیست

بعد از مدتی بالأخره خسته می شویم و به عنوان یک نرم افزار کهنه و به دردنخور از گوشی هایمان پاک می کنیم. اما آیا این برنامه ها فقط برای تفریح و سرگرمی ساخته می شوند؟

علی محمدی می گوید: با توجه به حجم عظیمی از هزینه تبلیغات که شرکت ها برای پخش شدن و دیده شدن نرم افزار انجام داده اند، به هیچ وجه فقط یک سرگرمی نیستند. جالب است بدانید که در حال حاضر بحثی که وجود دارد، هزینه بالای این نرم افزارهاست. در واقع شما در اولین استفاده خود تأیید می کنید که از اشتراک یک ماهه یا یک ساله با شانس سه روز اول به صورت رایگان استفاده می کنید و اکثر کاربران فراموش می نمایند آن را لغو نمایند و پس از سه روز، 20 دلار از حساب آن ها کسر می گردد.

و در آخر می پرسیم این برنامه ها، کاربرد حرفه ای هم دارند؟ مثلاً در صنعت سینما و...؟

علی محمدی می گوید: با رشد روزافزون هوش مصنوعی، شاهد بهبود فناوری های مبتنی بر آن هستیم. برای مثال در سال اخیر، شاهد نرم افزاری هستیم که با استفاده از عکس تابلوی مونالیزا، تصویر آن را متحرک می نماید و شخصیت داخل عکس آغاز به حرف زدن یا گاهی حرکت کردن در تصویر می نماید.

ما: شاید با تکیه به این نرم افزار است که نقش اصلی یک فیلم را برای جیمز دین، بازیگر فقید آمریکایی در نظر گرفته اند که 64 سال قبل فوت نموده است...