شیرازی ها در درودهایی از فوکوشیما سهیم شدند - کنفرانس هکا

ایرنا: این فیلم جایزه دوم بخش پانورای جشنواره فیلم برلین در سال 2016 را از آن خود نموده است.

دوریه که پیش از شروع این فیلم در جلسه ای به داستان خوانی نیز پرداخته بود، به مخاطبانش گفت که با حضور در شیراز همه پیش داوری هایی که درباره ایران در ذهنش شکل گرفته بود، لگدمال شد و اکنون به درک جدیدی از هنر و فرهنگ و زندگی ایرانی رسیده است.

او هدف از ارتباطات فرهنگی را درک یکدیگر فراتر از مرزها و زمان ها دانست و اعلام کرد: دیدن بانوان جوان در عرصه های فرهنگی و دانش و حضور پررنگ آن ها در اجتماع بسیار انگیزه بخش و مسرت آفرین بود.

دوریه که در فیلم درودهایی از فوکوشیما نیز درباره زندگی زنی آلمانی و زنی ژاپنی ساخته است، بر قضاوت های موجود از وضعیت سخت زندگی و نیز دوری فرهنگ ها خط بطلان می کشد.

سه حادثه متوالی، زلزله، سونامی و فاجعه اتمی در فوکوشیما ژاپن که در سال 2011 رخ داد، الهام بخش او برای ساخت این فیلم بوده است.

دوریه درباره دلیل ساختن این فیلم گفت: به دلیل علاقه بسیاری که به ژاپن داشتم در این کشور پنج فیلم ساخته بودم و زمانی که در سال 2011 این رویدادها رخ داد، تصمیم گرفتم به ژاپن سفر کنم تا بدانم چه اتفاقی افتاده است.

او حوادث پیاپی و بلایای طبیعی را وحشتناک و عظیم توصیف کرد و اعلام کرد: در آنجا این را دریافتم که ممکن است همه چیزهای ارزشمند آدمی، به ناگهان از او گرفته گردد و این موضوعی است که همه ما از آن واهمه داریم، همین مساله هم ماهیت فاجعه فوکوشیما بود و مرا بسیار تحت تاثیر قرار داد و تصمیم گرفتم آن را در قالب فیلمی به تصویر بکشم.

به گفته این کارگردان به دست آوردن داستانی مناسب برای این فیلم پنج سال زمان برده است و فیلمبرداری در محیطی واقعی با میزان اشعه رادیواکتیو خطرناک فیلمبرداری شده است تا همه چیز به واقعیت حادثه نزدیک باشد.

دوریه درباره اهمیت داستان فیلم اظهار کرد: چیزی که در مواجهه با ویرانی پس از فاجعه اتمی مرا شوکه کرد این بود که جوانی و بچگی خودم را یافتم، خانه والدین من در جنگ دنیای دوم ویران شد و من در میان ویرانه های خانه مان بازی می کردم.

او یکی از منابع الهام در حین ساخت این فیلم را برانگیخته شدن احساسات و عواطف انسانی در حین فیلمبرداری مطرح نمود و اضافه نمود: وقتی به محوطه ممنوع فوکوشیما وارد شدم، دریافتم که همه جوانان آن منطقه را ترک نموده اند، مردان هم رفته بودند، بعضی از آن ها نیز خودکشی نموده یا دائم الخمر شده بودند، تنها زنان مسن بازمانده بودند و نشان دادند که بیشتر از دیگران می توانند درمقابل وقایع وحشتناک مقاومت نمایند.

دوریه تجربه ساخت این فیلم را تلخ مطرح نمود و گفت: مدام دستگاه اشعه سنج داشتیم تا ببینیم آیا محوطه به گونه ای هست که بتوان در آن فیلمبرداری کرد یا نه و شب ها در کانتینری با کارگران ساختمانی زندگی می کردیم که وظیفه شان جمع آوری خاک های آلوده به رادیواکتیور بود.

این کارگردان آلمانی در تشریح وضعیت کار کردن در محیط آلوده به رادیواکتیو گفت: رادیواکتیو چیزی عادت پذیر نیست. هر روز باید بدنمان را به شدت می شستیم و این موضوعی است که انسان فراموش می نماید چون در ظاهر همه چیز عادی است و همین مساله هم آزاردهنده بود.

دوریه علاقه مندی اش به کشور ژاپن را مربوط به سال 1983 دانست و ادامه داد: اولین فیلمم را در این کشور ساختم و چون دوست داشتم با مردم آشنا شوم، در ژاپن به تنهایی سفر کردم بدون آنکه زبان آن ها را بدانم و این سفر خودسرانه مرا شیفته این کشور و فرهنگ آن کرد تا جایی که فیلم های دیگری نیز در آنجا ساختم.

او اضافه نمود: این تنها یک احساس علاقه شخصی به جغرافیایی خاص نیست، احساس احتیاج است، موضوعی است که به آن عشق می ورزم که حاصلش آن شد که یاد بگیرم در زمان حال زندگی کنم و با دنیای اطرافم کنار بیایم، با مردم ارتباط برقرار کنم بدون آنکه زبانشان را بدانم و سعی کردم همین ها را هم در فیلم هایم نشان دهم.

نویسنده کتاب جغد طلایی مطرح نمود: اینکه بدانم مردم چگونه با درد و رنجشان کنار می آیند و اینکه درد و شادی مکمل هم هستند را در ژاپن تجربه کردم و در آنجا یاد گرفتم چطور می توان با یک فنجان چای بر رنج پیروز شد.

این کارگردان معتقد است باید راهکارهایی یافت برای آنکه انسان ها بتوانند بتوان همبستگی خود را به گونه ای به هم ابراز نمایند که درد مشترک یکدیگر را احساس نمایند و برای برطرف آن بکوشند.

دوریه گفت: دنیا سیاست راهکارهای یک نواختی را نشان می دهد؛ اما باید راه هایی را پیدا کنیم که ماورای دنیا سیاست بتوانیم مسیری را طی کنیم که درنهایت به هم یاری کنیم.

هفته فرهنگی آلمان در شیراز به مناسبت دویستمین سالگرد نگارش دیوان غربی - شرقی گوته، شاعر شهیر آلمانی برگزار شده است و تا 13 آبان ادامه دارد.

دیوان غربی- شرقی یا دیوان باختری-خاوری اثری از یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر، فیلسوف و دانشمند آلمانی است که در سال 1819 منتشر شد. این کتاب به نظم سروده شده است و نویسنده بیشتر در آن از نمادها و عناصر ادبیات شرقی و ایرانی الهام گرفته است.

یوهان ولفگانگ فون گوته زادهٔ 28 اوت 1749 در فرانکفورت - درگذشتهٔ 22 مارس 1832 در وایمار؛ شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان شناس، فیلسوف و سیاست مدار آلمانی بود که به حافظ شیرازی و فرهنگ شرقی علاقه ای وافر داشت.

خواجه شمس ُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (زادهٔ 727 هجری قمری - درگذشتهٔ 792 هجری قمری در شیراز) است.

طرفداران رونالدو: مجله فوتبال و طرفداران بازکن محبوب رونالدو