سندروم قورباغه آب پز صحت ندارد - کنفرانس هکا

غزال زیاری: داستان قورباغه و آب جوش، داستانی است که هر یک از ما دست کم یک بار آن را شنیده ایم. طبق این داستان، اگر یک قورباغه را مستقیما در یک قابلمه حاوی آب جوش بیندازیم، قورباغه بلافاصله از داخل قابلمه بیرون می پرد ولی اگر قورباغه را در قابلمه ای با آب خنک قرار داده و با روشن کردن شعله گاز زیر قابلمه، به آرامی آب را گرم کنید، قورباغه متوجه افزایش تدریجی دمای آب نشده و در داخل قابلمه می ماند تا اینکه بمیرد.

از این داستان برای نصیحت کردن افراد استفاده می گردد تا مراقب باشند که به یک موقعیت غیرعادی، بدون درنظر گرفتن خطرات احتمالی عادت ننمایند.

اما آیا این داستان واقعیت دارد؟ آیا تا به حال کسی قورباغه ای را داخل قابلمه انداخته و به تماشای واکنش های قورباغه نشسته است؟ متاسفانه جواب سوال دوم، به نحوی مثبت است.

آزمایش قورباغه و قابلمه

در قرن نوزدهم، چندین دانشمند سعی کردند تا به این سوال عجیب پاسخ دهند. اولین مورد، در حقیقت کوششی برای یافتن موقعیت روح رمیت (یا روح قورباغه) با مقایسه واکنش های قورباغه های سالم و قورباغه های بی مغز نسبت به قرار گرفتن در آب جوش بود. فردریش لئوپولد گولتز، با بریدن نیمکره مغزی چند قورباغه، به قول خودش آنها را با کمی درایت باقی گذاشت. با اندک مغز به جای مانده، این قورباغه ها عکس العملهایی نشان می دادند و وقتی در آب قرار می گرفتند آغاز به شنا کردن نموده و وقتی آنها را چپه می کردند، سعی می کردند تا به حالت طبیعی و صاف برگردند.

زمانی که گولتز به شکل تدریجی دمای آب داخل ظرف را بالا برد، زمانی که دمای آب به 42 درجه سانتی گراد رسید، قورباغه های سالم سعی کردند تا از آب بیرون بپرند؛ ولی در هرصورت زنده زنده جوشانده شدند؛ چرا که تنظیمات آزمایش به نحوی بود که قورباغه ها نمی توانستند از آب در حال گرم شدن فرار نمایند. قورباغه های بدون مغز، در آب باقی ماندند و حرکت کمی داشتند؛ تا اینکه دمای آب به 56 درجه سانتیگراد رسید. در این مرحله بود که آنها آغاز به حرکات انقباضی کردند.

علم سراسر پاسخ و واکنش است و جوشاندن قورباغه ها تا سرحد مرگ به هر دلیلی هم از این قاعده مستثنی نیست. در آزمایش های متفاوت، چندین نفر دیگر سعی کردند تا قورباغه ها را با سرعت های مختلف بجوشانند و در این آزمایش ها درجه های مختلفی از دل رحمی لحاظ می شد.

آزمایش مهربانانه

فرد دیگری به نام هاینزمن، قورباغه ها را روی یک سکوی چوب پنبه ای کوچک قرار داد تا قورباغه ها تا حدی در آب فرو رفته ولی بتوانند در صورت احتیاج فرار نمایند. او متوجه شد که قادر است تا قورباغه ها را به آرامی در چندین مرحله تا دمای 37.5 درجه سانتی گراد گرم کند، بدون آنکه قورباغه ها بیرون بپرند.

او دما را بالاتر از این نبرد، چرا که آزمایش های افراد قبلی او را متقاعد نموده بود که این دمایی است که قورباغه ها قبل از آنکه در دمای جوش بمیرند، فلج می شوند.

• مورچه ها شفا می دهند!
• نوجوان 13 ساله ناممکن را ممکن کرد

بعضی دیگر نیز این آزمایش را با قورباغه های دیگری انجام دادند و نتایج به دست آمده، با سرعت بالا رفتن دمای آب، متفاوت بود. طبیعتا این به معنای درست بودن این ایده نیست. آزمایش ها به شیوه های متفاوتی تنظیم می شد؛ در بعضی، از فرار قورباغه ها جلوگیری می شد و در بعضی دیگر از آزمایش ها، دمای آب آنقدر سریع افزایش می یافت که قورباغه ها نمی توانستند کوشش ارزشمندی برای فرار انجام دهند. اما در آزمایش های مدرن، موارد مشابهی مشاهده نشده است.

قورباغه ها در هر حال برای فرار کوشش می نمایند

ویکتور هاچینسون، استاد بازنشسته زیست شناسی در دانشگاه اوکلاهاما به ویت گیبسون از آزمایشگاه بوم شناسی رودخانه ساوانا در دانشگاه جورجیا گفته:این افسانه کاملا نادرست است. حداکثر حرارتی بحرانی در بسیاری از گونه های قورباغه به وسیله بعضی از محققان تعیین و تعیین شده است. در این فرایند، آبی که قورباغه در آن غوطه ور می گردد، به تدریج و در هر دقیقه یک درجه سانتی گراد گرم می گردد. با افزایش تدریجی دمای آب، قورباغه برای فرار از آبی که دائما در حال گرم شدن است فعال و فعال تر می گردد و اگر مقدار و دهانه ظرف به نحوی باشد که قورباغه امکان پریدن به بیرون از آن را داشته باشد، قطعا این کار را انجام خواهد داد.

در نتیجه می توان با استناد به نتایج این آزمایشات گفت که قورباغه ها در هر شرایط و به هرترتیبی برای نجات جانشان کوشش می نمایند و حتی افزایش تدریجی دمای آب نیز باعث عادت کردن قورباغه به گرم شدن آب و تطبیق او با شرایط نمی گردد.

منبع: iflscience