روزشمار: 16 آذر؛ کشف ونزوئلا در سال 1499 میلادی - کنفرانس هکا

ونزوئلا کشوری در آمریکای جنوبی است که جاذبه های طبیعی بسیاری دارد. این کشور در گذشته مستعمره اسپانیا بوده است، اما در حال حاضر یک جمهوری فدرال است. ونزوئلا برای اولین بار در سال 1522 تحت استعمار اسپانیا نهاده شد. در واقع، اولین محل استقرار دائمی امپراطوری اسپانیا در آمریکای جنوبی در منطقه ای بود که امروزه کومانا نامیده می گردد. در قرن هفدهم، اسپانیا آبادسازی ونزوئلا را شروع کرد.

مرکز ونزوئلا کاراکاس است. ونزوئلا در زبان لاتین به معنای ونیز کوچک است و از این رو این نام را یافته است که یابندگان این سرزمین تماشاد که بومیان این سامان خانه های خود را بر روی آب ساخته اند.

ونزوئلا امروزه در بعد وسیع به خاطر صنعت نفت، تنوع زیست محیطی منطقه و مشخصه های طبیعی آن معروفیت یافته است. وقتی کریستف کلمب در سال 1498 به کرانه های شرقی این کشور رسید، به قدری مجذوب منظره منطقه شد که آن را Tierra de Gracia (سرزمین زیبایی) نامید که از آن موقع تا به امروز لقب این کشور بوده است.

اعتقاد بر این است که نام ونزوئلا از نام یک نقشه کش آمریگو وسپوچی که به همراه آلونسو داوخدا در سال 1499 به سواحل شمال غربی خلیج ونزوئلا سفر کرد، گرفته شده باشد. گروه به محض رسیدن به شبه جزیره گوآخیرا، روستاهای پایه بلند متمایزی (پالافیتوها) را مشاهده کردند که مردم بومی آن بر روی آب ساخته بودند. تماشا این منظره ها، صحنه شهر ونیز ایتالیا را در فکر وسپوچی زنده کرد و در نتیجه نام ونیسیلا به منطقه داده شد. بعضی بر این باور هستند که این واژه معنای ‹‹ونیز کوچک›› داشته و بعدها پس از تغییراتی به ونزوئلا تبدیل شده است. مورخان دیگر مخصوصا فرانسیسکو هرا لوک خاطر نشان می سازند که پسوند اسپانیایی-zuela دارای بار منفی و تحقیرآمیز است (مثل mujerzuela, cazuela)، از این رو آن ها معتقدهستند که نام انتخاب شده بیشتر معنای ونیز درجه دوم را القا می نماید.

از سوی دیگر، مارتین فرناندز انسیکو جغرافی دان اسپانیایی، که یکی از اعضای همان گروه بوده است، در اثر خود به نام Summa de Geografía چنین می آورد که جمعیتی که قبلا به آن اشاره شد، Veneciuela خوانده می شدند و این که منطقه بر روی صخره بزرگ صافی ساخته شده بود. بر اساس این نظریه واژه Venezuela می تواند یک واژه بومی باشد. با وجود این، نظریه اولی که مطرح شد، موافقان بیشتری دارد و به عنوان نسخه مورد قبولی که خاستگاه نام ونزوئلا را مشخص می سازد، مقبولیت یافته است.

میراث، هنر و فرهنگ ونزوئلا تأثیراتی بسیار زیادی را از تکامل تاریخی میراث، فرهنگ و هنر آمریکای لاتین پذیرفته است. این تأثیرپذیری در بناهای تاریخی و معماری، منظره ها، بناهای یادبود و نظایر آن نیز انجام شده است.

فرهنگ ونزوئلا را مردم بومی منطقه با توجه به تأثیراتی که از اسپانیایی ها و آفریقایی ها از شروع دوران استعمار گرفتند، شکل داده اند. قبل از این دوره، فرهنگ بومی منطقه در هنر سنگ شناسی، صنایع دستی، معماری و سازمان های اجتماعی منعکس شده بود. فرهنگ بومی طی سالیانی تا حد بسیار زیادی جذب فرهنگ اسپانیایی شد. فرهنگ مختلط حاصله به منطقه از لحاظ فرهنگی تنوع بخشیده است.

هنر ونزوئلایی در داخل و خارج به تدریج مورد توجه واقع شده است. این فرهنگ در ابتدا بیشتر ریشه در مذهب داشته است، در اواخر قرن 19 در هیئت تاریخی و قهرمانی نمود پیدا کرد که این کار به رهبری مارتین تووار انجام شد. مدرنیسم در قرن بیستم بر کشور سلطه پیدا کرد.

بزرگ ترین معمار ونزوئلا در عصر تازه ‹‹کارلوس رائول ویلانووا›› بوده است که دانشگاه مرکزی ونزوئلا را طراحی کرد. دانشگاه مرکزی ونزوئلا یکی از بناهای میراث فرهنگی دنیا است. نمونه های شاخص معماری ونزوئلا شامل ‹‹عمارت کنگره ونزوئلا››، ‹‹تماشاخانه بارالت››، ‹‹مجتمع فرهنگی ترسا کارینو›› و ‹‹پل ژنرال رافائل اوردانتا›› هستند.

سبک های موسیقایی بومی منطقه بوته آزمایشی برای میراث فرهنگی ونزوئلا است و اغلب گروه هایی مانند آن سولو پابلو و سرناتا گویانیسا نماینده آن هستند. کوآترو ساز موسیقی ملی ونزوئلا است. سبک های موسیقی خاص و ویژه این کشور عمدتاً از منطقه لانوس و منطقه ها اطراف آن، از قبیل آلما لانرا، فلورنتینو ال دیابلو و کابالو ویجو گرفته شده است. گائیتا نیز یکی دیگر از سبک های مردم پسند در موسیقی است که معمولا در جشن سال نو و به ویژه در منطقه زولیا نواخته می گردد. جاروپو پایکوبی ملی ونزوئلا محسوب می گردد.

گل ارکیده از نوع کاتلیا موزیا که بعلاوه به نام ‹‹گل ماه مه›› معروف است، برای اولین بار در سال 1839 در منطقه شمالی کشور کشف شد و در تاریخ 23 می سال 1951 به عنوان گل ملی انتخاب شد.

درخت ملی ونزوئلا تاب بویا آراگوآنی نام دارد. کاریب ها به این درخت آراوانی می گویند که تنها در منطقه های که دمای ملایم دارند، رشد می نماید. این درخت بین 6 تا 12 متر قد دارد. تاب بویا آراگوآنی در دوره ای پس از بارش باران و اغلب در ماه های اولیه سال می روید. رامولو گالیگوس این فصل ها را بهار طلایی آراگوآنی ها می نامد. این درخت در 29 ماه مه 1945 به عنوان درخت ملی ونزوئلا انتخاب شد.

پرنده ملی این کشور تریپال ایکتروس نام دارد. تمام اعضای این پرنده بجز سر و بال هایش به رنگ زرد-پرتقالی است. سر و بال های آن سیاه بوده و مایه ای از سفیدی نیز در آن به چشم می خورد و در اطراف چشم های آن نیز دانه های آبی رنگی دیده می گردد. این پرنده در جنگل های لانوس، منطقه ها جنگلی و در بخش های شمالی و جنوبی اوریناکو یافت می گردد. ترپیال به خاطر صدای سحرآمیزش نزد مردم این کشور بسیار عزیز و دوست داشتنی است و در 23 می 1958 به عنوان پرنده ملی ونزوئلا انتخاب شد.

جاذبه های گردشگری

1. قلعه سانتا روزا

یک قلعه مربوط به دوران استعمار اسپانیا است که برای دفاع از جزیره مارگاریتا در برابر دزدان دریایی یا دیگر مهاجمان خارجی ساخته شده بود.

2. جزیره کوراسائو

جزیره ای در دریای جنوب دریای کارائیب، در سواحل ونزوئلا است. آین جزیره معماری منحصر به فرد و بندر زیبایی دارد و مشخص شده میراث دنیای یونسکو است.

کوراسائو بزرگ ترین و پرجمعیت ترین جزیره از سه جزیره از جزایر آنتیل هلند سابق است، جزایر اغلب به نام ABC شناخته می شوند. مساحت کل آن برابر با 444 کیلومتر مربع است، این جزیره به عنوان منطقه ایل از کوراسائو شناخته شده بود.

این جزیره با زیبایی منحصر به فرد خود توانسته مکانی مجذوب نماینده و پرطرفدار برای گردشگران مجذوب نماینده باشد. محیطی زیبا و و بسیار خوش آب و هواست. این جزیره برای شما تعطیلات تابستانی متفاوتی را رقم خواهد زد.

3. آبشار آنجل

آنجل (آنخل) بلند ترین آبشار دنیا با ارتفاع 979 متر، یکی از مهم ترین دلایلی است که گردشگران را به ونزوئلا می کشاند. طبیعتی وحشی و زیبا دور تا دور آبشار، زیست بومی متنوع و رودخانه های خروشان و مجذوب نماینده متعلق به پارک ملی کانما منظره ای بسیار زیبا از این آبشار به جای گذاشته است. آبشار آنجل در قسمت غربی پارک کانما واقع شده است که محل سقوط آن در اصطلاح بومی اویانتپوی (Auyantepuy) نام دارد.

از نکات جالب این آبشار، ناشناخته بودن آن در اوایل دهه 30 میلادی است و در سال 1937 از سوی جیمز آنجل یک خلبان آمریکایی کشف و به همین نام شناخته شد. دامنه هایی پرشیب و جنگل های انبوه راه رسیدن به این آبشار را مشکل نموده و تنها راه دست یابی به آن به وسیله قایق و هواپیماست.

4. پارک ملی موچیما (mochima national park)

در سواحل شمالی ونزوئلا یکی دیگر از جاذبه های تماشای این کشور به نام پارک ملی موچیما واقع شده است که مملو از تنوع حیوانی و گیاهی از جمله صخره های مرجانی کوچک و درخت های جنگلی مرطوب است. بعلاوه گردشگران این پارک را به علت خلیج زیبا، سواحل، دهکده ها و آبگیرهای مجذوب نماینده آن می پسندند. جزایر نزدیک این پارک نیز منطقه ای مناسب برای زندگی دلفین ها و نهنگ هاست. از سوی دیگر هوای استوایی آن موجب شده تا پلیکان ها و دیگر پرندگان دریایی در آن فرود آمده و در صخره های آفتاب گیر جزیره بال و پر خود را خشک نمایند.

از فعالیت هایی که گردشگران می توانند در سفر به این منطقه لذت ببرند، ورزش ها و سرگرمی های متنوع آبی همانند کایاک سواری، غواصی، ماهی گیری و موج سواری است. پارک ملی موچیما حدود 95 هزار هکتار وسعت دارد و دومین پارک آبی ونزوئلا به شمار می آید.

5. دشت بزرگ

دشت بزرگ ونزوئلا به زبان بومی منطقه لاگران سابانا گفته می گردد و بعلاوه به دنیای گمشده معروفیت دارد. این منطقه منحصربه فرد در بزرگ ترین پارک ملی این کشور نهاده شده و دارای منظره های است که نمونه آن در هیچ جای دنیا یافت نمی گردد.

از جاذبه های طبیعی موجود در این دشت می توان به رودخانه ها، آبشارهای متعدد و صخره های باستانی از جنس سنگ های گرانیت اشاره نمود. وجود جنگل های باران زا، آب و هوای منطقه را در تمام فصول سال معتدل نموده و پوشش آن را همیشه سبز نگه داشته است. زیبایی منحصربه فرد و بی بدیل این منطقه موجب ثبت آن در لیست میراث دنیای یونسکو در سال 1994 شده است.

6. جزیره مارگاریتا

جزیره مارگاریتا در شمال شهر کاراکاس مرکز ونزوئلا واقع شده است. آب و هوای معتدل این جزیره گردشگران بسیاری را به سمت خود کشانده است، سواحل زیبای بسیار طولانی، امکان غواصی و موج سواری در آب های ساحلی، شهرهای زیبا و دهکده هایی که همچنان آداب و سنن خود را حفظ نموده اند از جاذبه های تماشای مارگاریتا به شمار می آیند. مرادب پارک ملی لارستینگا یکی از برترین و تماشای ترین جاذبه هایی است که در این منطقه وجود دارد و هر ساله گردشگران بسیاری از آن تماشا می نمایند.

7. شبه جزیره صخره ها

پارک ملی جزیره صخره ها در 176 کیلومتری شمال کاراکاس واقع شده است. از زیبایی های طبیعی این منطقه می توان به تنوع گیاهی و حیوانی منحصربه فرد، آب های فیروزه ای و بسیار شفاف، سواحل شنی و صخره های مرجانی رنگارنگ با گونه های مختلفی از حیوانات دریایی اشاره نمود.

این منطقه از 350 جزیره کوچک تشکیل شده است که هریک زیبایی و ویژگی خاص خود را دارد. مجمع الجزایر صخره ها که کریستف کلمب آن را بهشت روی زمین نامیده، همیشه محلی مجذوب نماینده برای لذت بردن گردشگران نقاط مختلف دنیا از طبیعتی بکر این منطقه است.

8. پارک ملی موروکوی (morrocoy national park)

پارک ملی این منطقه که در سال 1972 برای محافظت از زیست بوم دریایی و تنوع اکولوژیکی تاسیس شده است، با مرجان های صخره ای، درخت های کرنا و سبزه های دریایی محاصره شده اند و امروزه محلی برای علاقه مندان به ورزش ها و سرگرمی های آبی است.

در همین روز:

• روز دانشجو
• زادروز ماکس مولر زبان شناس و خاورشناس آلمانی (1823 میلادی)
• شروع حمله بزرگ ارتش شوروی برای نجات مسکو از محاصره قوای آلمان (1941 میلادی)
• روز ملی و استقلال فنلاند از روسیه (1917 میلادی)
• روز استقلال ایرلند از انگلستان (1921 میلادی)
• تخریب مسجد بابری هند به وسیله هندوهای افراطی این کشور (1992 میلادی)
• روز قانون اساسی در کشور اسپانیا
• روز استقلال کشور فنلاند از روسیه
• سالگرد تشکیل کیتو (مرکز اکوادر) در کشور اکوادر