خودروسازان آلمانی به فراوری خودرو های هیبریدی ادامه می دهند؛ تداوم حیات موتور های درون سوز - کنفرانس هکا

برقی شدن خط فراوری خودروسازان تا سال 2035 به قانون اتحادیه اروپا بدل شده است، اما خودروسازان آلمانی با این کار مخالفند.

چندین خودروساز اعلام نموده اند که خط فراوری آن ها تا سال 2035 یا 2040 به طور کامل برقی خواهد شد. در همین حال، مدیران ارشد می گویند که بازار های نوظهور به عنوان راهکاری برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی، از سوخت های تتازهپذیر یا ترکیبی برای موتور های درون سوز استفاده خواهند کرد.

به تازگی آلمان تهدید نموده که در صورت تصویب قانون تازه انتشار گاز های گلخانه ای اتحادیه اروپا این کار را انجام خواهد داد. در نتیجه فراوری خودرو های هیبریدی برای بازار های غیر اروپایی ادامه خواهد یافت.

اتحادیه اروپا به تازگی طرحی را برای کاهش 100 درصدی انتشار آلودگی کربنی به وسیله خودرو ها در سال 2035 تصویب نموده است. با این حال، آلمان از این تصمیم راضی نیست و می خواهد اطمینان حاصل کند که سوخت های ترکیبی از مقررات تازه معاف خواهند بود. اگر این طور نباشد، این کشور علیه این قانون رای خواهد داد. در واقع این مصوبه به معنای ممنوعیت فراوری موتور های درون سوز است. از نظر آلمان، سوخت های ترکیبی نیز کربن خنثی هستند و این درست است.

نگرانی اصلی در خصوص سوزاندن سوخت های فسیلی این است که آن ها کربنی که میلیون ها سال در زیر زمین محبوس شده بود را به جو باز می گردانند. افزایش اندازه کربن در جو، اثر گلخانه ای را برجسته تر می نماید و دمای زمین را افزایش می دهد. بدون این پدیده طبیعی، زمین وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرد می سوزد و هر جا که خورشید نتابد یخ می زند.

سوخت های ترکیبی، فراوری پاک و مصرف پاک

اگر هر سوختی با کربن موجود در جو ترکیب گردد، میزان عنصر موجود در این محیط را کاهش می دهد و فقط زمانی که مصرف می گردد آن را برمی گرداند. سوخت های تتازهپذیر مانند اتانول از گیاهان یا زیست توده برای به دست آوردن کربن مورداحتیاج خود استفاده می نمایند، که گیاهان آن را از هوا استخراج می نمایند. سوخت های ترکیبی آن را مستقیماً از جو به دست می آورند.

مخالفان هر دو روش استدلال می نمایند که صرف انرژی برای فراوری سوخت منطقی نیست. آن ها بعلاوه با انتقاد از سوخت های تتازهپذیر می گویند به جای نیشکر یا هر چیز دیگری که مردم برای فراوری اتانول استفاده می نمایند، باید غذا کاشت. در هر دو مورد، این واقعیت که این سوخت ها موتور های درون سوز را زنده نگه می دارند، احتمالا علت اصلی تنفر هردو طرف از آن ها باشد. با این حال، به نظر می رسد این همان چیزی است که آلمان می خواهد اتفاق بیفتد.

حداقل یک شرکت خودروسازی آلمانی در حال ارزیابی و فراوری سوخت های ترکیبی است. پورشه که یک کارخانه آزمایشی را به همین منظور در شیلی افتتاح نموده است. این خودروساز استدلال می نماید که سوخت اصطلاحاً eFuel به موتور های درون سوز فعلی اجازه می دهد تا به صورت پایدار کار نمایند. با این حال، پیامد های آن بسیار گسترده تر از حفظ خودرو های قدیمی است.

این تصمیم باعث ایجاد اختلاف در دولت آلمان شد که به وسیله اتحادی متشکل از SPD، حزب سبز و FDP شکل گرفته است. ولکر وایسینگ وزیر حمل و نقل آلمان به FDP وابسته است. تصمیم او با آنچه حزب سبز از آن دفاع می نماید یعنی ممنوعیت موتور های درون سوز در تضاد است. این حزب بعلاوه از سرانجام دادن به انرژی هسته ای حمایت کرد که آلمان را مجبور می نماید بیشتر به گاز روسیه تکیه کند. جالب اینجاست که امروزه افراد بیشتری متوجه می شوند که انرژی هسته ای کربن خنثی است.

موتور های درون سوز می توانند از موتور های الکتریکی پاک تر باشند

بنجامین استفان، یکی از فعالان صلح سبز در مصاحبه با آسوشیتد پرس چیزی را گفت که اغلب هواداران خودرو های برقی می گویند. به گفته استفان، همین اندازه برق یک خودروی الکتریکی باتری دار را پنج برابر بیشتر از خودرویی که با سوخت های ترکیبی کار می نماید، پیش خواهد برد. این اظهارنظر کاملاً مبهم است: همه خودرو های برقی کارایی یکسانی ندارند و این موضوع در خصوص خودرو و موتور های درون سوز نیز صدق می نماید: بعضی از آن ها در این زمینه بهتر از بقیه هستند.

به طور میانه، موتور های درون سوز می توانند حدود 20 درصد از انرژی شیمیایی موجود در سوخت ها را به انرژی حرکتی تبدیل نمایند. این به تنهایی و بدون احتیاج به گنجاندن سوخت های ترکیبی در این معادله اظهارات استفان را تایید می نماید. با این حال، برترین موتور ها می توانند کمی بیش از 40 درصد از انرژی موجود در بنزین را به حرکت تبدیل نمایند. بعلاوه باید اتلاف انرژی در فراوری سوخت های ترکیبی را در نظر گرفت؛ بنابراین ممکن است حرف های استفان به طور کامل درست نباشد.

جیسون فنسکه، یک بار مسافت 3159 کیلومتری را با انرژی معادل 62.8 لیتر بنزین طی کرد که معادل مصرف سوخت 1.99 لیتر در هر 100 کیلومتر است. کارآمدترین خودروی درون سوز در بازار ایالات متحده، میتسوبیشی میراژ 2023 با مصرف سوخت 6 لیتر در 100 کیلومتر است که سه برابر مصرف سوخت بیشتری نسبت به تسلا مدل 3 فنسکه دارد.

استدلال اشتباه و متعصبانه سازمان های محیط زیستی

استدلالی که دولت ها و سازمان های حفاظت از محیط زیست برای تمرکز روی خودرو های برقی باتری دار از آن استفاده می نمایند این است که خودرو های درون سوز به علت سوزاندن سوخت های فسیلی، کربن منتشر می نمایند که باعث تغییرات آب و هوایی می گردد و ممکن است دنیا را نابود کند. پس استخراج تمام مواد اولیه ای که از آن ها برای فراوری باتری ها استفاده می گردد چطور؟

آلمان می خواهد با سوزاندن سوخت ترکیبی، موتور های درون سوز را زنده نگه دارد. ایتالیا نیز اعلام نموده است که این ممنوعیت را تایید نخواهد کرد. فراری و لامبورگینی برای حفظ پیشرانه های V8 و V10 و V12 خود از ایده سوخت های ترکیبی استقبال می نمایند. وزیر انرژی ایتالیا گفته است: ایتالیا معتقد است که برقی شدن نباید تنها راه دستیابی به کاهش آلودگی کربنی باشد.

انتخاب کلمات به وسیله گیلبرتو پیچتو فراتینی جالب است. اگر هدف از برقی شدن خودرو ها سرانجام دادن به انتشار کربن باشد و بتوان آن را بدون استفاده انحصاری از راهکار های برقی حل کرد، آیا این گذار کامل نشده است؟ چه هدفی برای به دست آوردن به جای مانده است؟ هدف از این تغییر چیست: ساخت خودرو های کربن خنثی یا خودرو های برقی؟ اگر تغییر به سمت خودرو های برقی هنوز یک هدف است، علت انجام این کار چیست؟ به بیان ساده، خودرو های برقی یک ابزار هستند یا یک هدف؟

آلمان و ایتالیا، حامیان بزرگ موتور های درون سوز

آلمان و ایتالیا معتقدند که این خودرو ها ابزار هستند. به عبارت دیگر، آن ها خواستار راه های دیگری برای خنثی کردن آلودگی کربن هستند و در این زمینه از خودرو های درون سوز که قابلیت سوزاندن سوخت های ترکیبی دارند استفاده خواهند کرد، چون فراوری اتانول کار راحتی است. خودرو هایی که با سوخت ترکیبی کار می نمایند تا زمانی که با چرخه اتو مطابقت داشته باشند، به راحتی با هر سوختی کار خواهند کرد.

این تنها استراتژی است که در آن خودرو های برقی و درون سوز می توانند همزمان وجود داشته باشند: اگر به خودروسازان امکان انتخاب هر یک از آن ها تا زمانی که آلودگی کربنی آن ها خنثی باشد داده گردد. در نتیجه کشور های در حال توسعه در صورت گران بودن خودرو های برقی از روش های جایگزین استفاده خواهند کرد. در غیر این صورت، اگر خودروسازان مجبور به کنار گذاشتن موتور های درون سوز شوند، کشور های فقیر مجبور هستند هر محصولی که آن ها ارائه می دهند را بخرند.

منبع: دیجیاتو