اسرار سیگنال های مرموز فضایی افشا شد - کنفرانس هکا

غزال زیاری: در سال 2014 بود که انفجار امواجی صوتی شناسایی شد و به نظر می رسید که این صدا مربوط به یک شهاب سنگی بوده که وارد جو زمین شده و حتی شایعه شده بود که ممکن است صدایی از فضای بین ستاره ای بوده و ارتباطی با شهاب سنگ نداشته است.

این تئوری برپایه اینکه این شهاب سنگ ممکن است منشایی بیگانه داشته باشد و از اعماق فضا رسیده باشد، سال گذشته و با یافتن موادی از اعماق اقیانوس، در شمال پاپوآ گینه نو و محلی که تصور می شد شهاب سنگ در آنجا سقوط نموده جان تازه ای گرفت.

شهاب سنگ نه؛ یک کامیون!

اما حالا تحقیقات نوی که نتایج آن به زودی در کنفرانس علوم قمری و سیاره ای در تگزاس اعلام خواهد شد، نشان داده که این سیگنال ها که تصور می شد مربوط به یک شهاب سنگ بوده، در واقع ممکن است به وسیله کامیونی که در جاده ای در نزدیکی منطقه رانندگی می نموده، ایجاد شده باشد و بدین ترتیب معما ساده تر از چیزی که تصور می شد، حل می گردد.

بنجامین فرناندو، سرپرست تحقیقات و لرزه شناس سیاره ای دانشگاه جان هاپکینز در این باره گفته: سیگنال در طول زمان تغییر جهت داد، دقیقا مطابق با جهت جاده ای که از پشت لرزه سنج عبور می نماید. دریافت این سیگنال و تائید اینکه مربوط به چیز خاصی نیست، کار دشواری است؛ اما کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که نشان دهیم که سیگنال های این چنینی زیادی وجود دارند و باید نشان دهیم که همه آنها تمام ویژگی هایی که ما از یک کامیون انتظار داریم را دارا هستند و هیچ یک از این سیگنال ها، ویژگی هایی که از یک شهاب سنگ انتظار داریم را ندارند.

براساس داده های ارتعاشی زمین که در یک ایستگاه لرزه نگاری در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو ثبت شده، تصور می شد که در ژانویه سال 2014 و در منطقه غربی اقیانوس آرام، شهاب سنگی وارد جو زمین شده است. با این وجود، حالا که این سیگنال ها، شناسایی شده و معین شده که مربوط به کامیونی بوده که در جاده ای در حال رانندگی بوده، به نظر می رسد که شهاب سنگ مدنظر در محل دیگری وارد جو زمین شده باشد.

جستجو در مکانی اشتباه

فرناندو در این باره شرح داد: محل سقوط شهاب سنگ در واقع بسیار دورتر از جایی بود که جستجوها برای یافتن تکه های آن شروع شد. نه تنها سیگنال به شکلی اشتباه دریافت شد، بلکه جستجوها برای یافتن بقایای شهاب سنگ هم در مکان اشتباهی صورت گرفت.

طبق آنالیز های نو، این شهاب سنگ احتمالا 160 کیلومتر دورتر از محلی که در ابتدا تصور می شد، وارد جو شده است. یک مقاله آنالیز نشده نشان می دهد که مواد یافت شده در بستر دریا در سال 2023، بقایای این شهاب سنگ بوده و منشایی بین ستاره ای دارد. این فرضیه، از سرعت بالایی که در آن شهاب سنگ به زمین می رسد، ناشی می گردد.

در بخشی از این مقاله می خوانیم: سرعت شی در مقایسه با استاندارد محلی بقیه کهکشان راه شیری (60 کیلومتر بر ثانیه) بوده که به مراتب بالاتر از سرعت 95% از دیگر ستاره های مجاور خورشید است. در سال 2022، فرماندهی فضایی آمریکا، نامه ای رسمی برای ناسا نوشت و اظهار داشت که به احتمال 99.9% این شی، منشایی بین ستاره ای داشته است.

عناصری خاص در سنگ یافت شده

در این مقاله به این نکته اشاره شده که فراوانی بعضی از عناصر خاص یافت شده در ماده پیدا شده در اقیانوس، با هیچ سیاره ای در منظومه شمسی مطابقت ندارد و نشان می دهد که ممکن است منشایی بیگانه داشته باشد. در بخشی از این مقاله می خوانیم: الگو و فراوانی بریلیوم، لانتانیم و اورانیوم موجود در این ماده نشان می دهد که مواد، احتمالا از پوسته ای بسیار متمایز، از سیاره ای با هسته آهنی و در خارج از منظومه شمسی نشئت گرفته اند و احتمال دیگر این است که این الگوی فراوانی ناآشنا، ممکن است منشا تکنولوژیکی فرازمینی را نشان دهد.

در هر حال به نظر می رسد که این نظریه، با تحقیقات نو در خصوص منشا سیگنال های لرزه ای، در تناقض است.

محققان معتقدند که مواد یافت شده در کف اقیانوس، شهاب سنگ های کوچکتری ناشی از برخوردهای قبلی و یا ذرات فراوری شده از برخورد شهاب سنگ های دیگر به سطح زمین هستند که با آلودگی های زمین ترکیب و تشکیل شده اند.

فرناندو دراین باره شرح داد: هر آنچه که در کف دریا پیدا می گردد، صرف نظر از اینکه آیا یک سنگ فضایی طبیعی است و یا یک قطعه از فضاپیمای بیگانه، کاملا به موضوع این شهاب سنگ ربطی ندارد. حتی اگر تصور کنیم که این شهاب سنگ ها بیگانه نبوده اند.

منبع: newsweek

5858