چرا دنیا از حیوانات غول پیکر تهی شد؟ - کنفرانس هکا

مطالعه ای نو عواملی را آشکار می نماید که بر تغییر میزان بدن حیوانات در طول زمان اثر دارند و دلیل ناسازگاری بین سوابق فسیلی را شرح می دهد. به گزارش وب سایت سای تک دیلی، پژوهش نو پییشنهاد می نماید که میزان حیوانات در طول زمان به دو عامل اکولوژیکی مهم یعنی شدت رقابت مستقیم برای منابع بین گونه ها و خطر انقراض از سوی محیط وابسته است.

مطالعه نو که 18 ژانویه در مجله Communications Biology منتشر شد، به یاری مدل های کامپیوتری شبیه سازی تکامل نشان می دهد چرا همان طور که سوابق فسیلی نشان می دهند، بعضی از گونه ها در طول زمان کوچک تر شده اند.

به گفته نویسندگان، پژوهش آن ها نشان می دهد میزان حیوانات در طول زمان می تواند بسته به زیستگاه یا محیط، بزرگ تر یا کوچک تر گردد.

در مکان ها و زمان هایی که رقابت زیادی بین گونه های مختلف برای غذا و سرپناه وجود دارد، میزان حیوانات اغلب با توسعه گونه ها کوچک تر می گردد و حیوانات با توزیع منابع و رقبا سازگار می شوند. به عنوان مثال، اسب های کوچکی که در دوره یخبندان در آلاسکا زندگی می کردند، به خاطر تغییرات اقلیمی و پوشش گیاهی به سرعت کوچک شدند.

به نقل از مقاله مطالعه، جایی که رقابت مستقیم کمتر است، میزان ها معمولاً بزرگ تر می شوند؛ هرچند بزرگ بودن و کم بودن تعداد موجب گردد که حیوانات در برابر مرگ آسیب پذیرتر شوند؛ مانند آنچه برای دایناسورها رخ داد.

تغییر عوامل اکولوژیکی به شرح این موضوع یاری می نماید که چرا سوابق فسیلی چنین ترکیبات گیج گننده ای از الگوهای تکامل میزان را نشان می دهند که در آن بعضی از گونه ها در طول زمان کوچک و بعضی بزرگ می شوند.

پژوهشگران مطالعه خود را با به چالش کشیدن تناقض در شواهد فسیلی مطرح شده در قانون کوپ انجام دادند. این قانون از نام ادوارد کوپ، دیرینه شناس قرن 19 گرفته شده است که با آنالیز سوابق فسیلی متوجه شد بعضی از گروه های حیوانی در طول هزاران و میلیون ها سال میزان های بزرگ تری تکامل داده اند.

به عنوان مثال، اجداد اسب های اولیه حیوانات کوچکی به میزان سگ بودند که میزان آن ها در طول زمان افزایش پیدا کرد و درنهایت اسب های امروزی را به وجود آورد. بااین حال، شواهد فسیلی روندهای متناقضی را نشان می دهد که در آن میزان در بعضی از گروه ها کاهش پیدا نموده، اما در بعضی از گروه ها نه.

مطالعه نو با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری سه الگوی تکاملی متمایز تغییر میزان بدن را شناسایی می نماید که تحت شرایط مختلف ظاهر می شوند.

افزایش تدریجی میزان در طول زمان

این حالت زمانی اتفاق می افتد که رقابت بین گونه ها بیشتر براساس میزان بدن نسبی آن ها معین گردد تا تفاوت در محل زندگی. به عنوان مثال، میزان چندین جنس از گونه های جانوران دریایی (مثلا بی مهرگان) به تدریج در طول میلیون ها سال افزایش یافت.

افزایش میزان و در پی آن انقراض

در این جا بزرگ ترین حیوانات به طور مکرر منقرض می شوند و فرصت هایی را برای گونه های دیگر فراهم می نمایند تا جای آن ها را بگیرند و بدن های بزرگ تری تکامل دهند و این چرخه ادامه پیدا می نماید. انقراض های جمعی بیشترین ضربه را به شکارچیان بزرگ راس هرم وارد کرد. پستانداران و پرندگان خیلی بزرگ مانند دایناسورها و خزندگان بالدار بزرگ به طورخاص دربرابر انقراض آسیب پذیر بودند.

کاهش تدریجی میزان در طول زمان

شبیه سازی ها خلاف قانون کوپ را نیز پیش بینی کرد. گونه ها در طول زمان کوچک می شوند. این حالت زمانی اتفاق می افتد که رقابت زیاد باشد و در زیستگاه و استفاده از منابع قدری همپوشانی وجود داشته باشد. همان طور که گونه ها تکامل پیدا می نمایند و هرکدام کنام متمایز خود را پیدا می نمایند، با فشار تکاملی برای کاهش میزان بدن روبرو می شوند. کاهش میزان بدن در مطالعات گذشته در مهره داران، ماهی های استخوانی، لاک پشت های نهان گردن، اسب های عصر پلیستوسن آلاسکا و مارمولک های جزیره گزارش شده است.

5858