قوم روهینجا؛ مردمی بی سرزمین - کنفرانس هکا

به گزارش خبرنگاران، نشریه واشنگتن پست امروز (شنبه) سرمقاله ای را با تیتر قوم روهینجا؛ مردم بی سرزمینی که نباید به حال خود رها شوند به توضیح درد و رنجهای این اقلیت مسلمان و تداوم اقدامات سرکوبگرانه حکومت میانمار علیه آنها اختصاص داده است.

این روزنامه در این سرمقاله نوشته است:

دو سال پیش، ارتش میانمار، عملیات سرکوبی آکنده از آتش و خشونت را علیه مردم مسلمان روهینجا در ایالت راخین در غرب این کشور به راه انداخت. در جریان این حملات، که آمریکا آن را پاکسازی قومی و بازرسان سازمان ملل آن را جنایات احتمالی علیه بشریت توصیف کردند، مردم غیرنظامی کشته و روستاهایشان به آتش کشیده شده و بالغ بر 750 هزار تن از این مردم از ترس جانشان از خانه فرار نموده و آواره شدند.

اکنون آوارگان روهینجایی در کشور بنگلادشی که همسایه میانمار است در وضعی ناگوار قرار گرفته اند و وضعیت آنها یک چالش حقوق بشری ملتهب را به وجود آورده است. همزمان میانمار عمدتا بودایی که به نام برمه نیز شناخته می گردد، همچنان کوشش دارد تا بر موضوع نابودی خانه ها و روستاهای مردم روهینجا در این کشور سرپوش بگذارد و آن را به دست فراموشی بسپارد.

نگاهی به یکی از اسفناکترین روزهای مربوط به این خشونتها بیندازیم. در دوم سپتامبر 2017، روستایی های بودایی 10 تن از مردان روهینجایی از روستای این دین را با طناب به هم بستند در مقابل آنها یک گور تو خالی حفر کردند. از آن موقع تا کنون هر 10 نفر آنها در این گور دسته جمعی دفن شدند. طبق گزارشی که رویترز به وسیله صحبت با شاهدان عینی این کشتار منتشر کرد، بودایی ها دو نفر از آنها را با چاقو کشتند و هشت تن دیگر نیز با گلوله نیروهای امنیتی میانمار کشته شدند.

در روزهای اخیر جاناتان هِد، خبرنگار حوزه جنوب شرق آسیای شبکه بی .بی.سی به یک تور سفر سازماندهی شده از سوی دولت میانمار برای بازدید از ایالت راخین رفت. میانمار اجازه به تحقیقات آزادانه محققان و بازرسان خارجی درباره خشونتها علیه قوم روهینجا نمی دهد و خبرنگاران نیز در آن منطقه اجازه تحرک آزادانه را از سوی دولت نخواهند داشت. تور مذکور نیز تحت کنترل های شدید برگزار شده و هدفش به نمایش در آوردن تاسیسات مخصوص بازگشت آوارگان روهینجا بود. با این حال جاناتان هِد، چهار مکان را یافت که در آنها پایگاه های پلیس، ساختمانهای دولتی و کمپهای مخصوص آوارگان احداث شده بود در حالی که تصاویر ماهواره ای قدیمی نشان میدادند که زمانی در آن مکانهای خانه های اعضای قوم روهینجا وجود داشته است. دولت میانمار زیر بار ارتکاب هیچ گونه خطایی نرفت.

یکی از این روستاها تحت عنوان این دین معرفی شده بود. تصاویر ماهواره ای نشان دادند که در آنجا محله اسکان بودایی ها سالم و دست نخورده باقی مانده اما هیچ اثری از محله مربوط به مسلمانان روهینجا دیده نمی گردد. جاناتان هِد در گزارش خود مطرح کرد: زمانی که به محل استقرار خانه های سابق روهینجایی ها، درختها ناپدید شده اند، و به جایشان حصارهای با سیم خاردار قرار داده شده و در وسط این حصارها نیز پایگاه های جدید و گسترده پلیس مرزبانی قرار گرفته اند. او اظهار کرد: محلی های بودایی به ما گفتند، هرگز قبول نخواهند کرد که دوباره مسلمانان در مجاورت آنها زندگی نمایند!

این در حالی است که روهینجایی های آزار دیده، در بنگلادش نیز با مصائب مضاعف روبرو هستند. این آورگان تا کنون در برابر دو بار کوشش دولت بنگلادش برای بازگرداندن بخشی از آنها به میانمار مقاومت نموده اند؛ کشوری که تا پیش از آواره شدن، چندین دهه به عنوان یک شهروند درجه دو در آن زندگی کردند و آزار و اذیت فراوانی را در آن متحمل شدند.

دولت بنگلادش ماه گذشته میلادی با یک تجمع اعتراضی گروهی از این آوارگان روهینجایی در دومین سالگرد فرار و آواره شدن آنها روبرو شد و این معترضان خواهان برخورداری از حق شهروندی کامل برای بازگشت به میانمار شدند. روز دوشنبه گذشته نیز سازمان منطقه ای تنظیم ارتباطات به اپراتورهای تلفنهای همراه دستور داد سرویس دهی خود را در مکان استقرار کمپهای آوارگان روهینجایی در نزدیکی منطقه کاکس بازار در بنگلادش و در نزدیکی مرز میانمار قطع نمایند. این قطعی ارتباطات مسلما هر چه بیشتر به تنشها در این کمپها دامن خواهد زد چرا که روهینجایی ها در آن صورت بیشتر از هر زمان احساس انزوای خواهند کرد. فعلا تعیین نیست چه زمان راه حلی برای بحران انسانی به وجود آمده برای روهینجایی ها یافت می گردد. رهبران سیاسی و نظامی در میانمار نشانی از کوتاه آمدن از خصومت دیرینه شان علیه روهینجایی ها بروز نمی دهند.

اقلیت روهینجا اکنون تبدیل به مردمی شده اند که هیچ سرزمینی ندارند. آنها نباید تنها به حال خود رها شوند.

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.