عجیب ترین باران تاریخ ، بی وقفه تا 2 میلیون سال بارید - کنفرانس هکا

به گزارش خبرنگاران ، دسته ای از زمین شناسان در کوه های آلپ شرقی، لایه ای از سنگ های سیلیکلاستی را که در کربنات رسوب نموده بود یافتند و دانشمندی دیگر در بریتانیا لایه ای از سنگی خاکستری رنگ را در منطقه پیدا کرد.

هر دو یافته یک چیز را نشان می دادند: حدود 234 میلیون سال پیش زمین یک دوره خشکسالی را پشت سر گذاشت و سپس باران های بی وقفه تا 232 میلیون سال پیش شروع شد.

بر اساس گزارش یورونیوز، این دوره مصادف است با زمانی که درست در شروع عصر دایناسورها، تعداد و تنوع زیستی این جانوران باستانی حالتی انفجاری پیدا کرد.

دانشمندان می گویند شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد این دوره مرطوب احتمالا محرکی بوده که دایناسورها و احتمالاً سایر جانوران زمینی را قادر به تنوع یافتن و تسلط بر زمین نموده است.

از دهه 80 میلادی بدین سو آثار این دوره که با عنوان رویداد آب وهوایی کارنین (Carnian pluvial episode) یا حتی بحران کارنین شناخته می گردد در سنگ های سراسر دنیا دیده شده است.

به نظر می رسد علت حجم غیرعادی بارندگی نتیجه افزایش شدید رطوبت باشد. دانشمندان احتمال می دهند که فوران آتشفشانی غول پیکر در جنوب مرکزی آلاسکا و در امتداد سواحل بریتیش کلمبیا علت بالا رفتن رطوبت زمین در آن دوران بوده است.

جاکوپو دال کورسو، محقق در زمینه فوران های آتشفشانی، در این باره می گوید: فوران ها در کارنین به اوج خود رسیدند. آنها آنقدر بزرگ بودند که مقادیر زیادی گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن را به درون اتمسفر پمپاژ کردند و موج هایی از گرمایش دنیای را پدید آوردند.

پانگه آ، ابرقاره بزرگ دوران پیشاتاریخ، در آن موقع مستعد باران های موسمی بود. این باران ها زمانی ایجاد می شوند که هوای با رطوبت بالا از دریاها به سمت خشکی حرکت کند. جایی که این هوا سرد می گردد، باران های شدید اتفاق می افتد.

پاول ویگنال، پژوهشگر حوزه محیط زیست در دیرینه شناسی، در این خصوص می گوید: وقتی دریاها در این دوره گرم می شدند، رطوبت بیشتری در بالای آن قرار می گرفت و باعث می شد بارندگی های موسمی شدیدتری در خشکی رخ بدهند.

این در حالی است که دوره مرطوب برای زندگی جانداران محیطی عالی نبود. یک مطالعه منتشر شده در مجله انجمن زمین شناسی آن را به عنوان زمانی توصیف می نماید که فوران های آتشفشانی، باران اسیدی و گازهای گلخانه ای فراوری می کردند و این عوامل به نوبه خود منجر به از بین بردن پوشش گیاهی و خاک در خشکی، بی اکسیژنی و اسیدی شدن در اقیانوس ها و انقراض جانداران در اثر شوک گرما می شد.

در واقع گونه ها در نتیجه این رویداد از بین رفتند، اما پس از انتها آن، برندگان مشخصی وجود داشت. تیم تحقیق در مقاله خود می نویسد: در پی انقراض گسترده گیاهان و علف خواران کلیدی در خشکی، دایناسورها ظاهراً ذینفعان اصلی در زمان احیای حیات بودند و به سرعت توانستند هم به لحاظ تعداد و هم به لحاظ تکثر در تنوع از آمریکای جنوبی در ابتدا تا بقیه نقاط زمین توسعه یابند.

نویسندگان اضافه نموده اند: این رویداد ممکن است یکی از مهم ترین رویدادهای سریع در تاریخ حیات، نه فقط از نظر پیدایش عصر دایناسورها، بلکه پیدایش و توسعه سایر جانداران زمینی از جمله چهارانتها، لاک پشت ها، کروکودیل ها، مارمولک ها و پستانداران بوده باشد.

5858