سازه های آبی تاریخی شوشتر زیر آب رفت ، خطری نیست - کنفرانس هکا

به گزارش ایلنا، دبی رودخانه کارون به علت بارش های بالا دست و باز شدن خروجی سدها در چند روز گذشته افزایش یافته و اکنون به یک هزار و 250 متر مکعب در ثانیه رسیده است.

این افزایش دبی سبب شده تا بعضی آثار تاریخی در بستر و حاشیه رودخانه کارون در شوشتر به زیر آب بروند. گرچه به دلیل استحکام سازه ها و نوع ملات به کار رفته خطر تخریب آنها را تهدید نمی نماید.

قدمت اثر تاریخی بند میزان مربوط به دوره ساسانیان است و تا امروز پابرجاست.

این بند به همراه 15 اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در 26 ژوئن 2009 (1پنج تیر 1388) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای 1، 2 و 5 با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره 1315 به ثبت رسید.

این بند (سد)، آب کارون را در هنگام ورود به شهر شوشتر به 2 قسمت تقسیم می نماید که رودهای گرگر و شطیط را تشکیل می دهند.

به دلیل اینکه آب تقسیم شده در رود شطیط 2برابر حجم آب تقسیم شده به رود گرگر است رود گرگر را دودانگه یا مسرقان و رود شطیط را چهاردانگه می گویند.

مصالح بکار رفته در بند میزان سنگ (تراشیده شده شوشتر) و ساروج هستند.

این بند از چند دهانه تشکیل شده که مهمترین آنها دهانه ای است جدا که تنظیم آب 2 شاخه رودخانه را انجام می دهد به گونه ای که اگر دبی گرگر بیشتر از یک سوم باشد آن را به شاخه شطیط انتقال می دهد و برعکس؛ و این خود از شاهکارهای معماری این بند است.

زیر آب رفتن این اثر تاریخی در دهه های اخیر بی سابقه بوده است.

شوشتر با بیش از 100 بنای آبی تاریخی متعلق به دوران مختلف از شهرهای کهن ایران است. شاهکارهای مهندسی آب در این شهرستان، شوشتر را به عنوان موزه مهندسی آب ایران تبدیل نموده است.

سازه های آبی تاریخی شوشتر مجموعه ای به هم پیوسته از پل ها، بندها، آسیاب ها، آبشارها، کانال ها و تونل های عظیم راهنمایی آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می نمایند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان برای بهره گیری بیشتر از آب ساخته شده اند و در سفرنامه ژان دیولافوآ (باستان شناس نامدار فرانسوی) از این محوطه به عنوان بزرگترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است.

این شهرستان دارای حدود 350 اثر ثبت ملی و 13 سند تاریخی در فهرست میراث فرهنگی است.

شهرستان شوشتر دارای سه بخش مرکزی، میان آب و شعیبیه است که مرکز آن در 89 کیلومتری شمال اهواز قرار گرفته است.