علت نابودی انسان های نئاندرتال چه بود؟ - کنفرانس هکا

به گزارش خبرنگاران ، شواهد ژنتیکی تازه به دست آمده از غاری در فرانسه نشان می دهد که نئاندرتال ها گوشه گیرتر بوده و ترجیح می دادند فقط با یکدیگر تعامل داشته باشند. در همین حال، انسان های امروزی احتمال بیشتری داشته که با گروه های دیگر ارتباط برقرار نمایند و تبادل ایده انجام دهند که این یک مزیت تکاملی برای بقا به شمار می رود.

به نقل از ایسنا، باستان شناسان درباره علت نابودی گونه های نئاندرتال بحث نموده اند. مطالعه تازهی که در مجله Cell Genomics منتشر شده است، از نظریه ای حمایت می نماید که سقوط نئاندرتال ها به علت تغییرات محیطی یا بیماری نبوده بلکه سبک زندگی ضداجتماعی آنها بوده است.

این چیزی است که ما مدتی در خصوص آن صحبت نموده ایم. اما ما به شواهد بیشتری احتیاج داشتیم، و این بعضی از شواهدی است که ما در پی آن بودیم و به آن احتیاج داشتیم تا بفهمیم که احتمال انقراض آنها به علت سبک زندگی منزوی چقدر است.

محققان دندانی از یک مرد نئاندرتال را در غاری در جنوب فرانسه کشف کردند که به آنها فرصتی نادر برای مطالعه ژن های به جای مانده روی نمونه ها داد. کشف اطلاعات ژنتیکی نئاندرتال ها همواره یک چالش بوده است. با وجود یافتن بقایای نئاندرتال در سراسر اوراسیا، هرگز دی ان ای کافی برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی وجود نداشته است. یکی از قدیمی ترین نمونه های دی ان ای نئاندرتال به 120 هزار سال قبل از کوه های آلتای، بلژیک و آلمان باز می گردد.

نویسندگان این نمونه های دی ان ای تازه را برای آنالیز ژنوم هسته ای نئاندرتال برداشتند. ژنوم هسته ای دی ان ای به شمار میرود که در هسته سلول ها یافت می گردد. اطلاعات ژنوم هسته ای با دیگر ژنوم های نئاندرتال مقایسه شد تا نگاه بهتری به سبک زندگی باستانی آن ها داشته باشیم.

ژنوم تازه نئاندرتال برای حدود 50 هزار سال قدمت داشت. علاوه بر این، این پنجمین نمونه در اروپای غربی بود که نشان می داد این گروه خاص از نئاندرتال ها چقدر منزوی بوده اند.

مارتین سیکورا(Martin Sikora)، دانشیار دانشگاه کپنهاگ می گوید: ژنوم نئاندرتال های تازه کشف شده از دودمان متفاوتی نسبت به سایر نئاندرتال هایی است که قبلا مورد مطالعه قرار گرفته اند. این موضوع از این ایده حمایت می نماید که سازمان اجتماعی نئاندرتال ها با انسان های مدرن اولیه که به نظر می رسید ارتباط بیشتری داشتند، فرق دارد.

مشاهدات قابل توجهی که محققان هنگام تجزیه و تحلیل بقایای ژنتیکی نر نئاندرتال انجام دادند این بود که تنوع ژنتیکی زیادی وجود ندارد.

تنوع ژنتیکی کم نئاندرتال ها نسبت به انسان های مدرن اولیه در تضاد است. این نشان می دهد که انسان های مدرن اولیه بیشتر با سایر گونه های انسانی تعامل داشتند، که به عنوان یک مزیت تکاملی برای بقا عمل می کرد. به گفته نویسندگان، ارتباط با گروه های دیگر به افزایش تنوع ژنتیکی و به تبادل دانش و ایده برای انسان های اولیه مدرن یاری کرد.

محققان بعلاوه ژنوم یک نئاندرتال دیگر از فرانسه را آنالیز کردند. اصل و نسب این فرد از دودمان نئاندرتالی متفاوت از آنچه در غار یافت شد، بود. ژنوم های متمایز هر دو نئاندرتال نشان می دهد که این انسان ها تا زمان انقراض نسبت به سایر گونه های انسانی در اروپای غربی بیگانه بودند.

5858