دردسر های ناگوار ناشی از آنفلوانزا - کنفرانس هکا

به گزارش، آنفلوانزا یک عفونت ویروسی شایع در فصل زمستان است که می تواند حتی به مرگ بیمار نیز منجر گردد. آنفلوانزا غیر قابل پیش بینی است و شدت آن طی فصل بیماری در هر سال متفاوت است.

روش های درمان آنفلوانزا بر تسکین علائم بیماری تا زمان اتمام دوره بیماری متمرکز هستند. برای بیشتر افراد دوره بیماری آنفلوانزا هفت تا 10 روز طول می کشد. افراد می توانند برای تسکین سردرد، سرفه و استفراغ دارو های تجویزی و بدون نسخه را مصرف نمایند.

عوارض خفیف آنفلوانزا مانند بدن درد، کم آبی بدن و استفراغ شایع هستند، اما خطرات سلامت جدی تری نیز می توانند شکل بگیرند. بچه ها و افراد پیر در معرض بیشترین خطر قرار دارند، زیرا سیستم ایمنی آن ها به طور کامل شکل نگرفته یا ضعیف است. دریافت سالانه واکسن بهترین اقدام برای پیشگیری از ابتلا به آنفلوانزا است.

آنفلوانزا می تواند حتی افراد سالم را نیز بسیار ناخوش سازد. از این رو، لزوما نباید فردی ضعیف یا مبتلا به بیماری های دیگر باشید تا با عوارض شدید آنفلوانزا روبرو شوید. این بیماری می تواند جان افراد سالم را نیز بگیرد. در ادامه با بعضی عوارض آنفلوانزا بیشتر آشنا می شویم.

شعله ور شدن بیماری آسم در افراد مبتلا به آنفلوانزا بسیار شایع است. افراد مبتلا به آسم با تورم و حساسیت راستا های هوایی روبرو هستند و ویروس آنفلوانزا می تواند التهاب هرچه بیشتر را موجب گردد. عفونت آنفلوانزا می تواند موجب یک حمله آسم یا تشدید علائم این بیماری تنفسی گردد. افراد مبتلا به آسم در صورت ابتلا به آنفلوانزا باید با پزشک خود درباره افزایش دوز داروی آسم خود صحبت نمایند.

سینه پهلو یک عفونت جدی است که به واسطه التهاب کیسه های هوایی در ریه ها شکل می گیرد و این شرایط می تواند به واسطه ابتلا به آنفلوانزا رخ دهد. اگر ویروس منشا سینه پهلو است باید دوره بیماری طی گردد.

موارد شدید سینه پهلو می توانند مرگبار باشند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، دریافت واکسن سینه پهلو یا پنوموکوک برای یاری به پیشگیری از ابتلا به این بیماری برای تمام بزرگسالان 65 ساله و پیرتر و همچنین دیگر گروه های در معرض خطر را توصیه نموده است.

همانند عفونت های دیگر، آنفلوانزا می تواند به مغز نفوذ نموده و موجب مننژیت یا تشنج گردد، اما این شرایط بسیار نادر است. بچه ها مبتلا به آنفلوانزا و با دمای بدن بیش از 38 درجه سلسیوس ممکن است تشنج ناشی از تب را تجربه نمایند. تشنج در بزرگسالان شایع نیستند.

زایمان زودرس خطری برای زنان باردار است که نه تنها به واسطه یک ویروس خاص، بلکه به هر دلیل دیگری بیمار شده اند. به طور کلی، سیستم ایمنی زنان باردار ضعیف تر است و در مبارزه با بیماری هرچه بیشتر تضعیف می گردد. واکسیناسیون موثرترین روش برای پیشگیری از بیماری شدید است.

اگر به بیماری قلبی مبتلا باشید، سیستم ایمنی شما به طور معمول ضعیف تر از افراد سالم بوده و آنفلوانزا همه چیز را بدتر خواهد نمود. مطالعات نشان داده اند احتمال حملات قلبی در هفته نخست پس از تشخیص آنفلوانزا افزایش می یابد. استرس بیشتر روی قلب به واسطه عفونت به معنای آن است که این اندام باید برای پمپاژ خون سخت تر کار کند. همچنین، افزایش التهاب به واسطه آنفلوانزا می تواند احتمال لخته شدن خون را افزایش دهد. افراد مبتلا به بیماری های قلبی و آن هایی که یک سکته مغزی را تجربه نموده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض جدی ناشی از آنفلوانزا قرار دارند.

دیابت می تواند کارایی سیستم ایمنی را برای مقابله با عفونت ها کاهش دهد و آنفلوانزا می تواند کنترل قند خون را هرچه بیشتر سخت سازد. همچنین، بی اشتهایی ناشی از آنفلوانزا می تواند در فواصل منظم غذا خوردن افراد مبتلا به دیابت اختلال ایجاد کند. غذا نخوردن می تواند موجب افت سطوح قند خون گردد. هیپوگلیسمی یا افت قند خون می تواند موجب سردرد، لرزش پاها، سردرگمی، و حتی تشنج گردد و باید فورا درمان گردد.

میوزیت یا التهاب عضله شرایطی جدی است. التهاب عضله می تواند حرکت و لمس هر چیزی با دست ها یا پا ها را دردناک کند. ایبوپروفن دارویی است که می تواند به تسکین این شرایط یاری کند. زمانی که ویروس وارد بافت عضله می گردد، موادی را ترشح می نماید که به فیبر های عضله آسیب می رسانند. میوزیت ویروسی حاد نادر است و طی مرحله ریکاوری یک بیماری، بیشتر آنفلوانزا، رخ می دهد. پژوهش ها نشان داده اند که التهاب عضله در بچه ها شایع تر است.

برونشیت یکی دیگر از بیماری هایی است که به واسطه التهاب در لوله های برنش یا نایژه ها در ریه ها رخ می دهد. نایژه ها امکان انتقال هوا از و به ریه ها را فراهم می نمایند. درمان دارویی خاصی برای برونشیت وجود ندارد و دوره بیماری باید طی گردد. گزینه های درمان بر تسکین علائم مانند سرفه که می تواند برای چند هفته ادامه یابد، متمرکز هستند. برونشیت حاد معمولا به واسطه یک عفونت ویروسی مانند آنفلوانزا رخ می دهد.

استفراغ و اسهال ناشی از آنفلوانزا در بچه ها بیشتر از بزرگسالان شایع هستند. استفراغ شدید و پایدار یک نشانه هشدار دهنده است. بدن بیمار ممکن است در مبارزه با عفونت آنفلوانزا آب زیادی از دست بدهد و به شدت دهیدارته گردد که این شرایط به توجه پزشکی احتیاج دارد. اگر همراه با استفراغ، تنگی نفس و ناتوانی در راه رفتن را تجربه می کنید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

عفونت های سینوس و گوش شرایطی شایع هستند، اما بسیار جدی نبوده و با یک دوره مصرف آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. ترشح اضافی در راستا هوایی فوقانی بدن می تواند موجب مسدود شدن شیپور استاش گردد که به تخلیه مایعات یاری می نماید. همچنین، شیپور استاش گوش میانی را به قسمت بالایی دستگاه تنفسی متصل می نماید. بر همین اساس است که میکروب های حاضر در بینی و حفره های سینوس می توانند به گوش راه یافته و تکثیر شوند. سینوس ها با هوا پر شده اند، اما زمانی که با مایع مسدود می شوند، باکتری ها می توانند رشد نموده و موجب یک عفونت شوند.

منبع: عصر ایران

بیست آمار: آشنایی با علم آمار و ریاضیات