ارتباط هوش پایین در کودکی با ابتلا به آلزایمر در بزرگسالی

به گزارش کنفرانس هکا، یک مطالعه جدید نشان می دهد یک ژن مرتبط با آلزایمر می تواند در سن بسیار جوان تر نسبت به آنچه قبلا تصور می شد، قدرت شناختی مغز را تحت تاثیر قرار دهد.

به گزارش خبرنگاران و به نقل از گیزمگ، یک تحقیق جدید نشان می دهد که یک ژن به شدت با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر در سنین بالا مرتبط است و از همان کودکی می تواند سلامت شناختی را تحت تاثیر قرار دهد.

این تحقیق نشان می دهد کسانی که دارای این ژن هستند، در دوران کودکی هوش بالایی ندارند و در آزمون هوش نمره پایینی کسب می نمایند و این ژن موجب تاثیر منفی روی قدرت شناختی فرد از همان کودکی و بالا رفتن احتمال ابتلا به آزایمر در بزرگسالی می گردد.

شایع ترین نوع ژن در ارتباط با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در آینده APOE4 نامیده می گردد. برآورد می گردد که حدود 15 درصد از جمعیت دنیا حامل این ژن باشند و کسانی که یک نسخه از APOE4 را حمل می نمایند در مقایسه با افرادی که این ژن را ندارند، ، سه برابر بیشتر محتمل است به آلزایمر مبتلا شوند.

به همین دلیل APOE4 به عنوان منبع این تحقیق مورد توجه نهاده شد. محققان معتقدند این ژن یک پروتئین را کد می نماید که به نحوی توانایی پروتئین های سمی را برای انباشته شدن در مغز افزایش می دهد.

این مکانیزم، پیش رونده است و در نهایت منجر به ابتلا به آلزایمر می گردد.

با این حال، بعضی محققان این فرض را دارند که ژن APOE4 ممکن است موجب تغییراتی در ساختار مغز شوند که بتوان آن را در مراحل ابتدایی نوزادی فرد شناسایی کرد. به این معنی که این نوع خاص ژن می تواند با عملکرد شناختی پایین در کودکی ارتباط داشته باشد و در نهایت موجب تضعیف قدرت شناختی فرد می گردد.

برای آنالیز این ارتباط، یک تیم از دانشمندان دانشگاه ریورساید و دانشگاه های کلرادو و بولدر، نمرات آزمون بهره هوشی(IQ) بچه ها با تیپ های ژنی مختلف APOE مقایسه کردند. اطلاعات بیش از 1300 نفر بین سنین 6 تا 18 سال مورد آنالیز نهاده شد.

در نهایت معین شد که نمرات افراد حامل این نوع ژن به طور متوسط 2 نمره پایین تر از دیگر افراد است. این اثر در زنان بیشتر از مردان بود و زنان بطور متوسط 3 نمره کمتر گرفتند.

اگر چه معین نیست که چرا این اثر در زنان بیشتر از مردان است، اما این مشاهدات از این نظر جالب توجه است که می تواند چرایی درصد ابتلای بالاتر زنان به آلزایمر را نسبت به مردان شرح دهد.

چاندرا رینولدز یکی از محققان این مطالعه می گوید: اثر نهایی بر بهره هوشی ممکن است کوچک باشد، اما از نظر آماری قابل توجه است.

آنچه که این تحقیق جدید و جالب توجه نشان می دهد این است که اثرات ژن APOE4 روی قدرت شناختی می تواند در سنین بسیار پایین تر از ابتلا به آلزایمر رخ دهد و این ژن ممکن است به جای ایفای نقش در تخریب قدرت شناختی در بزرگسالی، بر ساختار بنیادین مغز و هوش عمومی تاثیر بگذارد که در نهایت به کاهش قدرت شناختی در سنین بالاتر منتهی می گردد.

رینولدز گفت: نتایج ما نشان می دهد که تفاوت های شناختی مرتبط با APOE ممکن است خیلی زود تاثیر بگذارد و بعدا در طول زندگی بروز یابد. اگر چنین باشد، دوران کودکی نشان دهنده یک دوره کلیدی در پیش بینی آلزایمر است.

گام بعدی محققان، گسترش محدوده مطالعه، آنالیز بهره هوشی و توانایی های شناختی افراد 28 تا 46 ساله خواهد بود. این داده ها هرگونه ارتباط بین ژن APOE4 و قدرت شناختی فرد را در سال های جوانی بیشتر شرح می دهد.

هدف نهایی این درک این است که آیا توسعه شناختی در سال های جوانی می تواند به رشد ذخایر شناختی فرد و محافظت از تخریب چشمگیر آن در سالمندی یاری کند.

بهره هوشی(IQ)(Intelligence Quotient) روشی برای سنجش هوش انسان است. در فارسی گاهی به اشتباه آن را ضریب هوشی می نامند. ضریب یک عامل ضربی در بعضی از جمله های یک عبارت ریاضی است که معمولا یک عدد است. در حالی که بهره یا خارج قسمت، حاصل تقسیم یک عدد (در اینجا سن ذهن) بر عددی دیگر (در اینجا سن زمان شناختی یا تقویمی) است.

بهره هوشی عددی با میانگین 100 و انحراف معیار 15 می باشد. از این رو در رده بندی و تقسیم هوش، به صورت میانگین نزدیک 70٪ از مردم دارای هوش میانه، 12٪ هوش بالاتر از میانه، 2٪ درصد بسیار باهوش و 1٪ افراد برگزیده را دربرمی گیرند. همین روند درباره افراد کم هوش، واپس مانده ذهنی و غیره در سوی دیگر پابرجا است.

آلزایمر(Alzheimers disease) یا بیماری فراموشی که به اختصار آلزایمر خوانده می گردد، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. بارزترین نوع از انواع مختلف زوال عقل اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولا به تدریج ایجاد شده و پیشرفت می نماید. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می گردد ولی به تدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند. بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش می نماید و مجدداً همان سؤال را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می نماید و نمی داند کجا گذاشته است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می گردد و نمی تواند حساب دارایی اش را نگه دارد. به تدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می گردد. کم کم مشکل مسیریابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم گردد. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می نماید. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار گردد.

این مطالعه جدید در مجله Neurobiology of Aging منتشر شده است.