یوهانا دیویدسون؛ رکورد اسکی سواری انفرادی در قطب جنوب را شکست - کنفرانس هکا

یوهانا دیویدسون لحظه خداحافظی با خلبانی که او را در یک بیابان برهوت یخ زده تنها رها کرد، به یاد نمی آورد. پررنگ ترین خاطره او مربوط به زمانی است که ناپدیدشدن هواپیما در افق را دیدن می کرد و ناگهان به خود آمد که ای وای، این چه کاری بود که کردم؟

یوهانا دیویدسون، در سال 2016 در پی تحقق رویایی رفت که یک دهه در سر داشت: اسکی سواری انفرادی تا قطب جنوب. این پرستار سوئدی از Hercules Inlet در جنوبگان غربی شروع به اسکی سواری کرد، 1130 کیلومتر زمین برهوت پیش روی او قرار داشت که باید آن را بدون هیچ همراه و یاریی، درحالی طی می کرد که یک سورتمه 110 کیلوگرمی را با خود می کشید.

احتمال وقوع هر اتفاقی نظیر بیماری و آسیب دیدگی، تصادفی عجیب وغریب یا حتی خستگی وجود داشت و یک مشکل کوچک در چنین مکان سردی می توانست به سرعت به مسئله ای بزرگ تبدیل گردد. هرچند که همه چیز خوب پیش رفت و در واقع بهتر از حدانتظار بود. یوهانا دیویدسون 35 ساله در شهر ترومسو در نروژ شمالی زندگی می نماید، جایی که گزینه های متعددی برای کوهنوردی در آن وجود دارد. او در فصل زمستان که به بالای کوه ها می رود تا لحظاتی را به تنهایی سپری کند، به قطب جنوب و خاطرات آن موقع فکر می نماید.

یوهانا می گوید:

اگر بخواهم سفرم را مجسم کنم، باید بگویم که همه چیز به یک سرزمین وسیع سفید و افق خلاصه می شد و چیز دیگری وجود نداشت. دلم برای سادگی آن تنگ شده است: غذا خوردن، اسکی کردن، خوابیدن و گرم ماندن. خبری هم از تلفن و اینترنت و ایمیل نبود و می توان گفت که زندگی ساده تری بود.

یوهانا دیویدسون سال ها است که به عنوان پرستار در مرکز درمانی Legevakt در ترومسو و یک ماجراجوی مشهور، زندگی دوگانه ای دارد. او مسافت 3,660 کیلومتری خط ساحلی سوئد و فنلاند را کایاک سواری نموده، از دیواره مرتفع ال کاپیتان در یوسیمیتی کالیفرنیا بالا رفته، از جنوب تا شمال گرینلند را با کایت اسکی سواری نموده و کل اقیانوس هند را با قایق پیموده است. او می گوید:

فکر می کنم جذب مکان هایی شدم که مردم کمی در آنجا حضور دارند. به هرکجا که می روم، تنهابودن در آنجا حس وحال خاصی برایم دارد.

جنوبگان جمعیتی کمتر از 5000 نفر دارد که در 14.2 میلیون کیلومتر مربع پراکنده شده اند و به همین علت جذابیت خاصی برای یوهانا داشت.

در 15 نوامبر سال 2016، پس از 18 ماه برنامه ریزی و تأمین هزینه ها، او در حاشیه این سرزمین فرود آمد و به محض اینکه هواپیما محل را ترک کرد، اسکی سواری خود را شروع کرد، به طوری که برای هفت ساعت در روز که در ادامه به 12 ساعت رسید، سورتمه اش را روی یخ ها به دنبال خود می کشید و به طور میانه هر روز 30 کیلومتر را طی می کرد. یوهانا در هوای آفتابی از خورشید و سایه های سستروگی (شیارهای موج مانند سطح برف که بر جهت باد عمود هستند) برای جهت یابی استفاده می کرد.

تنهایی و سکوت به هیچ عنوان برای یوهانا آزاردهنده نبود، هرچند که ترس از نقصان تجهیزات یا آسیب جسمانی او را رها نمی کرد. او می گوید:

وقتی به مسابقه ماراتن می روید، بعد از چند ساعت به سرانجام می رسد؛ اما در سرزمین جنوبی باید هر روز به مدت چندین هفته مداوم پیاده روی کنید و به همین علت به اراده ای قوی احتیاج دارید. صبح ها هنگام اسکی سواری، ذهنم را رها می کردم و گاهی اوقات به خیال پردازی مشغول می شدم و گاهی هم به افراد مهم زندگی ام نظیر خانواده و دوستانم فکر می کردم. زمانی که خسته می شدم، به کیلومترهای به جای مانده آن روز فکر می کردم یا اینکه پنج دقیقه استراحت بعدی چه زمانی خواهد بود. خیلی ذهنم را مشغول قطب جنوب نمی کردم و ترجیح می دادم به اهداف کوتاه مدتی نظیر عرض جغرافیایی، رسیدن به نیمه راه و تولدم بیندیشم.

یوهانا تولد 33 سالگی خود را در طول سفر ماجراجویانه اش به قطب جنوب جشن گرفت. او توانست پس از 38 روز و 23 ساعت و پنج دقیقه و درست در روز کریسمس به ایستگاه جنوبگان آمونسن اسکات (یک پایگاه پژوهش علمی) در قطب جنوب برسد. یوهانا می گوید:

باورکردنی نبود که پس از چندین روز تنهایی، یک باره به جایی برسی که مردم و ساختمان ها و همه چیز وجود دارد.

یوهانا دیویدسون باهدف شکستن رکورد جهان قدم به جنوبگان نگذاشته بود، هرچند که این اتفاق را رقم زد و به سریع ترین زن جهان در اسکی سواری انفرادی تبدیل شد که بدون یاری و همراه از ساحل جنوبگان به قطب جنوب اسکی سواری نموده است. او رکورد پیشین را با اختلاف 9 ساعت شکست. از آنجا که نمی دانست سرعت اسکی سواری اش در جنوبگان چقدر خواهد بود، برای 50 روز ملزومات سفر تهیه کرد و وقتی با واقعیت روبرو شد، دریافت که باید این کار را انجام دهد. او در قطب جنوب مجدداً ملزومات سفر را مهیا کرد و از طریق اسکی با کایت به همان ساحلی بازگشت که سفرش را از آنجا شروع نموده بود. باد با او یار بود و توانست 12 روز بعد به Hercules Inlet برسد. سرانجام این سفر به منزله بازگشت به تمدن بود و برای لحظاتی بوهانا را دچار دودلی کرد. او می گوید:

فقط در سرانجام سفر بود که کمی احساس تنهایی کردم. آنجا برای یک روز منتظر ماندم تا با هواپیما به سراغم بیایند؛ هر چند این حس زیاد دوام نیاورد و به عنوان یک قهرمان به خانه بازگشتم.

مجله اسمیتسونیان نیز تیتر زده بود که یک زن سوئدی رکورد زد. دیویدسون برای سفرش به قطب جنوب که به دقت برنامه ریزی شده بود، جایزه شکلتون را برنده و برای دومین بار به عنوان ماجراجوی سوئدی سال نامیده شد. او از آن موقع به بعد به شغل پرستاری، حضور در رویدادهای سخنرانی انگیزشی و انتشار کتابی درباره سفرش به سرزمین جنوبی مشغول بوده است. در طول دو سالی که برای شرکت تور Antarctic Logistics & Expedition کار می نماید، سه بار به قطب جنوب برگشته و محدوده نزدیک تری را اسکی سواری نموده است و دوبار به کوه وینسون، بلندترین قله جنوبگان به ارتفاع 4,892 متر صعود نموده است. او اواخر سال جاری نیز به این منطقه برخواهد گشت. یوهانا می گوید:

نظارت بر جمع زیادی از علاقه مندان سرزمین جنوبی که اکثراً مردان میانسالی از اروپا و ایالات متحده آمریکا هستند، مسئولیت بسیار بزرگ تری است. سرعت حرکت کمتر و فاصله ها کوتاه تر است و آن ها از نظر جسمانی و روحی حمایت می شوند. در چنین شرایطی به یاد می آورم که اولین سفرم به جنوبگان چطور بود: سرمای هوا، تنهایی و شاید این فکر که این چه کاری بود که کردم؟ و همین طور اینکه تا چه مقدار عصبی بودم.