یافتن حیات در مریخ ، بدترین خبر برای بشریت - کنفرانس هکا

به گزارش خبرنگاران ، در حالی که تخمین هایی نظیر معادله دریک پیش بینی می نمایند تعداد بسیار زیادی تمدن هوشمند فرازمینی در پهنه کهکشان حضور دارند، انریکو فرمی استدلال کرد که اگر چنین است و حتی احتمالا آنها به خاطر قدمت طولانی تر در مراحل بسیار پیشرفته تری از ما قرار دارند، پس چرا ما از آنها پیامی دریافت ننموده ایم و چرا این موجودات هوشمند کاری را که ما در فرستادن کاوشگر و جستجو برای نشانه های حیات می کنیم انجام نمی دهند؟

پارادوکس فرمی تصریح می نماید با توجه به وجود میلیاردها ستاره شبیه به خورشید در کهکشان ما، و در نتیجه دستکم میلیون ها سیاره نظیر زمین، این امری عجیب است که ما علیرغم سال ها رصد امواج فضایی هنوز به نشانه ای دال بر حیات بیگانه در کهکشان خودمان دست نیافته ایم.

بر اساس گزارش یورونیوز، حتی با فرض امکانات محدود ما در این زمان و سرعت کم سفر میان ستاره ای، رفتن از این سو تا آن سوی کهکشان راه شیری حدود یک میلیون سال بیشتر طول نمی کشد و به همین خاطر ما باید قاعدتا خبری از حیات بیگانه می داشتیم.

یک شرح تئوریک برای این تناقض، ایده فیلتر بزرگ است. این فرضیه می گوید قبل از اینکه تمدن های بیگانه بتوانند به نقطه ای برسند که منظومه ستاره ای و سپس کهکشان خود را ترک نمایند، اتفاقی می افتد که آن ها را از انجام این کار باز می دارد.

در واقع حیات بیگانه در مسیر فرگشت خود در این دنیا ها به مانع سختی برخورد می نماید که نمی تواند از آن عبور کند و در نتیجه بیشتر یا همه آنها بدون اینکه بتوانند ردی از خود در دنیا باقی بگذارند منقرض شده و از میان می روند.

چیزی که این موضوع را بسیار جالب می نماید این است که نمی دانیم آیا ما به عنوان بشر از فیلتر بزرگ گذشته ایم یا اینکه چنین چیزی قرار است در آینده ما اتفاق بیفتد.

آیا ممکن است بخش اعظم حیات بیگانه در همان مرحله عمر تک سلولی متوقف شده اند ولی فقط ما از این فیلتر عبور نموده باشیم؟ یا مانند دیگر تمدن های بیگانه در مرحله ای قرار داریم که با جنگ یا تمام کردن منابع در حال نابودی خودمان هستیم قبل از اینکه بتوانیم زمین را ترک کنیم؟

بعضی از فیلسوفان و دانشمندان می گویند این بدان معناست که اگر مثلاً حیات را در مریخ پیدا کنیم، این خبر بدی برای ما خواهد بود. نیک بوستروم، استاد فلسفه در دانشگاه آکسفورد انگلیس، می گوید امیدوار است بشر در جستجو برای حیات فرازمینی به چیزی دست پیدا نکند.

او در مقاله ای که نزدیک به دو دهه پیش در نشریه علمی موسسه فناوری ماساچوست (MIT) منتشر کرد گفت اگر اشکال بسیار ساده ای از زندگی نظیر حیات چند سلولی پیدا کنیم، می توانیم نتیجه بگیریم که فیلتر بزرگ پس از آن نقطه از حیات رخ داده است.

وی معتقد بود که برای محدود کردن مکان رخداد این فیلتر، باید به حیات روی زمین نگاه کنیم تا ببینیم کدام مراحل غیرممکن است. او نوشت: یک معیار این است که انتقال باید فقط یک بار اتفاق می افتد. پدیده هایی نظیر پرواز، بینایی، فتوسنتز و اندام ها همگی چندین بار در اینجا روی زمین تکامل یافته اند و بنابراین منتفی هستند.

آقای بوستروم استدلال می کرد که اگر بخواهیم شواهدی از مهره داران در مریخ پیدا کنیم (امری که فعلا بعید است، اما می توانیم دستکم آن را تصور کنیم)، این خبر وحشتناکی خواهد بود زیرا نشان می دهد که بخش عمده ای از فیلتر بزرگ هنوز در آینده سر راه ما واقع شده است و در هر صورت با آن روبرو خواهیم شد. در نتیجه قبل از اینکه از نظر فنی به بلوغ کافی برای سفر در کهکشان برسیم، منقرض می شویم.

بوستروم می نویسد: چنین کشفی ضربه ای کوبنده خواهد بود و بدترین خبری است که تا به حال روی جلد روزنامه ها چاپ شده است. به همین علت است که امیدوارم کاوشگرهای فضایی ما سنگ های مرده و شن های بی جان را در مریخ، قمر مشتری (اروپا)، و جاهای دیگر کشف نمایند.

راه چاره های احتمالی زیادی برای پارادوکس فرمی پیشنهاد شده است نظیر اینکه بشر هنوز مدت کوتاهی است که شروع به جستجوی دنیا خارج نموده یا اینکه فاصله تمدن های هوشمند از هم زیاد است. اما اگر حق با بوستروم باشد به این معنی است که یافتن شواهدی از بقایای تمدن های پیشرفته ممکن است ناگوارترین خبری باشد که می توانیم دریافت کنیم.

5858