سازمان ها باید دوره کارورزی دانشگاه ها را به عنوان جزئی از ساختار خود بپذیرند - کنفرانس هکا

معصومه اسمعیل نژاد استاد دانشگاه در گفت وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرنگاران گفت: کارورزی یعنی دوره ای که دانشجوها می توانند مطالبی که به شکل تئوری در دانشگاه یاد گرفته اند را در محیط کار انجام دهند. یعنی مباحث تئوری را عمل تبدیل نمایند.

وی اضافه نمود: در دوره کارورزی دانشگاه ها، دانشجویان علاوه بر یاد گرفتن مهارت، باید آدابی که به آن جامعه شغلی اختصاص دارد را هم بیاموزند و شرایط این دوره به گونه ای است که اگر درست ارایه گردد، می آموزند.

این مدرس دانشگاه تأکید کرد: سازمان ها باید کارورزی را به عنوان جزئی از ساختار خود بپذیرند؛ یعنی در رادیو یا خبرگزاری یا هر اداره ای بگویند مثلا سال جاری پنج نفر بازنشسته خواهیم داشت و می توانیم ده نفر را به عنوان کارورز بپذیریم و در سرانجام سال اول از بین این ده نفر کارورز، هفت نفر از برترین کارورزها انتخاب شوند که کار را ادامه دهند. سپس در انتهای سال دوم از بین این هفت نفر کارورز منتخب، پنج نفر از برترین هایشان، انتخاب شده و جایگزین آن پنج نفری شوند که قرار است، بازنشسته شوند.

حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت با کارورزی پر می گردد

وی ادامه داد: اگر این فرایند یک فرایند سازمانی گردد و همه سازمان ها این فرایند را بپذیرند و داخل هرم و ساختار سازمانی خود بیاورند، بسیار خوب می گردد؛ چون حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت با کارورزی پر می گردد و افرادی که درس می خوانند، نزد افرادی می فرایند که صاحبان کسب و کار هستند و آموزش می بینند و در واقع مهندس آچار به دست تربیت می شوند. کارورزی در رشته های علوم انسانی هم خیلی مهم است، فنی ها خیلی زیاد دنبال این موضوع رفتند ولی ما در حوزه علوم انسانی کمتر به کارورزی توجه کردیم.

این مدرس دانشگاه درباره دلایل خوب انجام نشدن دوره های کارورزی دانشگاه ها گفت: اساتیدی که این فن را به خوبی بلد هستند، در دانشگاه ها نیستند. کدام اساتید کارورزی ها را به خوبی انجام می دهند؟ اساتیدی که علاوه بر تدریس، در مهارتشان خبره هستند و در مهارت خود کار می نمایند. یعنی مثلا من در اداره امور مالیاتی کار می کنم، در عین حال در حوزه مالیات درس هم می دهم و می توانم دانشجوهایم را به عنوان حسابرس تربیت کنم. یا مثلا تهیه نماینده رادیو هستم، دانشجویی را به عنوان کارورز نزد من می فرستند، من این دانشجو را با فرایند کار، در محیط کار آشنا می کنم. این فرایند به گونه ای جلو می رود که پس از شش ماه این کارورز به مهارتی دست می یابد که می توان به او آیتم های یک دقیقه ای بدهیم و بعد آیتم پنج دقیقه ای، در واقع این فرد در حین انجام دادن کار، آموزش هم می بیند و دو، سه ماه یا شش ماه بعد می تواند یک تهیه نماینده تازه کار گردد.

وی در ادامه اضافه نمود: اگر استاد درست انتخاب گردد و دانشجو هم علاقه مند باشد، وقت و هزینه نتیجه خواهد داد و اگر هر کدام مشکل داشته باشند، کارورزی مثل دو واحد از درس هایی می گردد که در آخر دانشجو چیزی یاد نگرفته است و هیچ ارزش اضافه نموده ای نخواهد داشت.

این استاد دانشگاه درباره بهبود شرایط دوره کارورزی پیشنهاد داد: حتما در انتخاب اساتید باید دقت گردد. دانشگاه ها دانشجوی کارورزی را به اساتیدی بدهند، که در آن حیطه فقط درس نمی دهند بلکه کار هم می نمایند. به علایق دانشجو ها باید توجه نمایند. به علاوه یک دوره مفیدی را در نظر بگیرند چون دو، سه ماه دوره مناسبی برای کارورزی نیست و افراد حداقل شش ماه یا حتی بیشتر باید دوره بینند.

اسمعیل نژاد ادامه داد: در دوره ای که ما بودیم، در دبیرستان طرح کاد داشتیم و با مربی طرح کادمان فقط یک سال مهارتی را تمرین می کردیم، طرح کاد تعطیل شد ولی به نظر من طرح خیلی خوبی بود. دانشگاهی که می خواهد یک فرد متخصص در یک حوزه خاص مثلا در مقطع کارشناسی یا ارشد تربیت کند، کل کارورزی دانشجویان خود را به دو، سه واحد یا دو، سه ماه در طول یک ترم موکول نکند بلکه از همان روز اولی که دانشجویان وارد دانشگاه می شوند با چند نفر از اساتیدشان هماهنگ شوند و دانشجوها را بین آن اساتید یا سازمان ها تقسیم نمایند و دانشگاه به اساتید و سازمان ها بگوید چهار سال دیگر از شما یک متخصص تحویل می گیرم. این دانشجویان همزمان با دانشگاه، کارورزی خود را هم بگذرانند و کارورزی فقط مختص به همان دو، سه ماه نباشد و این گونه است که کارورزی نتیجه می دهد.