راستی آزمایی آخرالزمان با کرونا ! - کنفرانس هکا

گروه فرهنگ و هنر : ویروس کرونا تصویری را که هالیوود از نظم سرمایه داری ساخته بود، برهم زد. هالیوود تابعی از نظم سرمایه داری است و در عمده بازنمایی هایی که دارد کوشش می نماید کاپیتالیسم را توجیه کند.

کرونا حالا کوشش های گسترده هالیوود در همه این سال ها را با یک چالش جدی روبرو نموده است. کرونا دارد همه ادعاهای هالیوود را راستی آزمایی می نماید و هر روز از حقیقتی تازه که پشت پرده اغواگرایانه سینما پنهان شده بود، رونمایی می نماید.

قهرمان پردازی های هالیوود و منجی نمایی سینمای آمریکا بیش از همواره، در روزگار کرونا و منفی شدن قیمت نفت (برای نخستین بار در تاریخ) سوال برانگیز شده است. حتی توجیهات آخرالزمانی و هالیوود نیز به چالش کشیده شده است. طی روزهای اخیر، ماهنامه آمریکایی (wired) که با سیاست چگونگی تأثیر فناوری های جدید و در حال رشد بر فرهنگ، اقتصاد و سیاست منتشر می گردد، سر مقاله ای را با عنوان این آخرالزمانی نیست که به دنبال آن هستید (This Is Not the Apocalypse You Were Looking For) منتشر کرد.

این مقاله به افول نظام سرمایه داری و تمدن غرب در روبروه با چالش کرونا پرداخته است. آن فرهنگ غنی و تمدن آرمانی که غرب ترسیم نموده بود، به اذعان این ماهنامه فقط در هالیوود و رمان ها یافت می گردد. نویسنده مقاله با طرح این سوال که آیا نباید در روبروه با چالش ها آمادگی بیشتری داشته باشیم، می نویسد هیچ کدام از اینها ما را برای واقعیت جدید آماده ننموده اند.

بر اساس آنچه یکی از خبرگزاری ها از این مقاله در گزارش خود آورده است، در این مقاله، درباره تفاوت آنچه درباره آخرالزمان به وسیله هالیوود به جامعه آمریکا ارائه شده بود، با حقیقتی که در حال تحقق است بحث می گردد؛ حقیقتی تلخ که جامعه را آماده رویارویی با سرانجامی سخت و سهمگین می نماید. در این مقاله نام فیلم هایی همچون پس فردا (The Day After Tomorrow)، زامبیلند (Zombieland)، مرده متحرک (The Walking Dead)، فرزندان انسان (Children of Men) و آخرین ما (The Last of Us) مورد اشاره قرار می گیرد: همان داستان های تکراری؛ ما را به این عقیده می رساند که آینده نابود می گردد و زمانی نزدیک همه چیز به هم می ریزد و چیزی نخواهد ماند و کاری نمی توانیم درباره آن انجام دهیم!

نویسنده در این این مقاله می افزاید: کروناویروس ناگهان همه چیز را تغییر داد. خیزش بزرگ و هراسناک به راه افتاد؛ این مسأله به این معناست که هیچ چیز نمی تواند به حالت عادی بازگردد؛ با آنچه تصور می کردیم بسیار متفاوت است. من انتظار (جنگ جهانیZ) World War Z داشتم. من از سال 2003 در لباس ماتریکس Matrix هستم. مثل سال های قبل در ماتریکس لباس پوشیده ام. من انتظار نداشتم با جوراب های زیبا و لباس راحتی، هزاران مایل از خانه فاصله داشته باشم و با هراس و هوس یک فنجان چای بنوشم. این آخرالزمان کمترِ دنی بویل (Danny Boyle) و بیشترِ داگلاس آدامز (Douglas Adams) است.

اشاره این مقاله به تفاوت معنای آخرالزمان و فاجعه قابل تامل است: فاجعه ویرانی کامل است و چیزی از آن نمانده است. آخرالزمان- بویژه در معنای کتاب مقدس- به معنای زمان بحران و تغییر است؛ از حقایق پنهان آشکار. وقتی درباره سرانجام هر رویدادی صحبت کردیم، انتظار هیچ مکاشفه ای را نداشتیم. ما انتظار نداشتیم آنقدر احمقانه، شیرین و بسیار غم انگیز باشد. دلیلش آن است که سرمایه داری دیرینه همواره فرقه مرگ بوده است. سرمایه داری هرگز فضایی برای تصور آینده ای که شامل چندین دهه کوشش برای خدمت به بدهی های مادام العمر نیست، نداشت. سرمایه داری این را از ما می خواهد. سرمایه داری نمی تواند آینده ای فراتر از خود تصور کند. ناتوانایی های ذهنی کوچک نمی تواند با قربانی کردن افراد فقیر و آسیب پذیر مسئله ای را حل نماید. آنها در روبروه با یک بحران، با خشونت نمی توانند آن را حل نمایند.

پیش تر درباره دوگانه تصویر برساخته شده و بحران حقیقی در نظم سرمایه داری در روزنامه نوشته ایم. سرمایه داری حتی وقتی شرایط را به نفع خود نمی بیند و بحران وال استریت باعث آبروریزی در آمریکا می گردد، تجویزی که دارد این است: همینی که هست! In time را در بحبوحه همین بحران وال استریت می سازند که فیلم مهمی است. پاسخ ها در نظام بازار از پیش معین است، البته نظام سرمایه داری مرزهای اخلاقی معینی دارد اما خط قرمزی جز حفظ نظام سرمایه داری ندارد، چرا که پای پول در میان است. In time یعنی خریدن زمان برای زندگی بیشتر و یاری به حفظ نظام سرمایه داری! حالا اما همین حداقل هم، در روزگار کرونایی به امری دست نیافتنی تبدیل شده است. مقاله ماهنامه آمریکایی (wired) در این باره تاکید مهمی دارد: از نظر ثروتمندان، بسیاری از اقدامات مالی لازم برای جلوگیری از این ویروس به قدری غیرقابل تصور است که ترجیح می دهد میلیون ها نفر از جهان بروند. این مسأله فراتر از اخلاق و بیش از حد غیرقانونی و اشتباه است؛ وادار کردن افراد بیمار و مسری به کار برای نجات وال استریت، همه ما را در معرض خطر قرار می دهد.

نگارنده : احسان سالمی

مجله عکسها: مجله تفریحی و سرگرمی عکسها